ابتلای ۱.۹ برابری زنان دارای احساس عدم جذابيت به اختلالات جنسی

نتايج يک پژوهش بر روی زنان حاکی از شيوع اختلالات جنسی در ميان آنهاست.

به گزارش خبرنگار پژوهشی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، مطالعه‌ انجام شده بر روی ۷۸۴ زن متأهل ساکن نواحی شهری استان‌های قزوين، گلستان، کرمانشاه و هرمزگان نشان می‌دهد ۲۷.۳ درصد اين زنان درجات مختلفی از اختلالات جنسی داشته‌اند.

سلامت جنسی حاصل تعامل عوامل عروقی، عصبی و هورمونی بوده و تحت تاثير عوامل فردی روابط بين فردی، سنت‌های حاکم بر خانواده و اجتماع، فرهنگ و مذهب قرار می‌گيرد.

سلامت جنسی، به‌معنای هماهنگی و سازگاری جنبه‌های جسمی، عاطفی، عقلانی و اجتماعی اوست که منجر به ارتقای شخصيت و بهبود روابط در فرد می‌شود.

در اين ميان، موانع اجتماعی و فرهنگی، وجود تابوها و کج‌فهمی‌ها برآورد دقيق شيوع اختلالات جنسی را دشوار کرده است؛ اما طبق تحقيقات، شيوع اختلالات جنسی در ميان زنان قابل توجه گزارش شده است.

نتايج يافته‌های اين تحقيق که ۱۷.۵ درصد نمونه‌های آن شاغل و ۵۳.۵ درصد آنها از شرايط شغلی رضايت داشته‌اند، نشان می‌دهد علل خستگی و نداشتن وقت کافی و نبود عشق و صميميت در زندگی، بيشترين درصد علت مشکلات جنسی زنان بيان شده است.

همچنين زنانی که زندگی خود را غمگين توصيف کرده‌اند، ۲.۳ برابر ساير زنان اختلالات جنسی را تجربه کرده‌اند.

اين پژوهش نشان داده است: زنانی که از منظر جذابيت برای همسرانشان، خود را فاقد جذابيت می‌دانستند، ۱.۹ برابر زنان با احساس جذابيت هميشگی در معرض خطر ابتلا به اين عوارض بوده‌اند.

همچنين نداشتن توانايی بيان مشکلات جنسی به همسران، زنان را دو برابر بيشتر در معرض اختلالات جنسی قرار می‌دهد.

اين نتايج در عين حال حاکيست با افزايش طول مدت ازدواج اختلالات جنسی رو به کاهش می‌گذارد.

در مجموع تحقيقات نشان داده است: شيوع اختلالات جنسی در زنان همواره بيش از مردان بوده است. تابوهای فرهنگی و باور‌های غلط در ايجاد تفاوت در شيوع اختلالات جنسی در ميان زنان و مردان تاثير‌گذار بوده است، به‌گونه‌ای که زنان طبق يک باور تربيتی، نقشی در جهت تامين نياز جنسی قائل نيستند.

اين درحاليست که شيوع اختلالات جنسی باعث ايجاد بيماری‌های روحی و روانی می‌شود و افسردگی و اضطراب را به همراه دارد.