تحليل، ناصر صفاريان

روزنامه بهار ـ در دنيای رسانه، وقتــــی پای «تحليل» در ميان باشد، می‌توانی يک کلمه از ۱۰۰ کلمه گوينده را بگيری و پر و بال بدهی و به ديدگاه خودت نزديکش کنی. اصلا هنر يک تحليل‌گر همين است. حالا اين‌که خواننده بعدا ببيند تحليل‌ات مبتنی بر آن يک کلمه چه‌قدر بی‌راه بوده و ياد بگيرد سراغ تحليل‌های نادرست نرود بحث ديگری است. ولی وقتی صحبت «خبر» است، ديگر نمی‌توانی کلمه‌ای را نگه‌داری و کلمه‌ای را حذف کنی. می‌توانی بخشی را مهم‌تر جلوه دهی و بخشی را کم‌رنگ کنی، ولی اجازه نداری اصل خبر را طوری بنويسی که مفهوم را منتقل که نکند هيچ، اصلا در تضاد با نگاه گوينده باشد.

حالا نگاهی به اين دو نمونه بيندازيد و ببينيد «خبر»های اين‌جا چه‌قدر در علوم رسانه و ارتباطات ريشه دارد و چه اندازه در سياست؛ با اخلاق هم اصلا کاری نداريم.

علی جنتی: من اين مساله را دور از ذهن ندانستم که ممکن است اين دوستان به توافق نرسند و اين موضوع به اين معنا نيست که قرار است دو خانه سينما داشته باشيم. (خبرگزاری ايسنا- ۷ شهريور ۱۳۹۲)

علی جنتی: درعين‌حال اين مساله را از نظر دور نداشتم که ممکن است اين گروه‌ها به توافق نرسند و درنهايت ما دو خانه سينما داشته باشيم. (خبرگزاری فارس- ۷شهريور ۱۳۹۲)