می گویند یکی از قبله های عالم در سفر فرنگ اش می شنود که پادشاه فلان کشور قرار است با ترن وارد شهر محل اقامت قبله عالم شود. لذا به خدم و حشم دستور می دهد که لباس او را آماده نمایند تا او هم به استقبال آن پادشاه که نه می دانسته کیست و نه در پروتکل های تشریفاتی قراری برای حضور او در ایستگاه ترن بوده برود!

حالا این داستان را محض خنده برای قبله ی عالم ساخته اند یا واقعیت دارد من نمی دانم ولی استبعادی ندارد که با فرهنگ غنی «ایرونی» که ما ها داریم چنین اتفاقی هم افتاده باشد.

حال می بینیم در نزدیکی های دهه ی دوم قرن بیست و یک میلادی، فرمانده سپاه ظفرنمون جمهوری اسلامی، انتصاب تولیت جدید آستان قدس رضوی را به ایشان تبریک می گوید و پا برهنه به استقبال ریاست ایشان بر تشکیلات حرم رضوی می رود!

آخر مرد حسابی! تو فرماندهِ توپ و تانکی یا مامور خوب و بد سگ آستان حرم؟! رییس ات یک نفر را گماشته تا ثروت امام رضا را که ثروت مردم است، به باد فنا بدهد، تو چرا تبریک می گویی و از خودت شادی در می کنی؟ مگر قرار است نان ات را بدهد یا آب ات را؟! فشنگ ات را تامین کند یا موشک ات را؟!

می گم داریم به دوران قاجار و پیش از آن باز می گردیم، کسی باور نمی کند! :)