کم کم یک تقّی هم درمی‌آید که عده‌ای از آقازاده‌های به بلوغ رسیده هم وارد سازمان شده‌اند. نره‌خرهایی با ژن برتر که به اطراف کشور پرواز می‌کنند و چهار گوشه زمین مسابقه و خط دروازه را با جیش برتر متبرک می‌کنند و برمی‌گردند و مبلغ ناچیزی به عنوان حق‌الجیش از سازمان می‌گیرند! آقای مچوعلی، بنیانگذار و رئیس انستیتو هم در مصاحبه با خبرگزاری مهدی عج، اعلام می‌کند که بر اثر تحقیقات علمی به‌عمل آمده، مقامات آزمایشگاهی عقیده دارند که جیش بچه نابالغ از عناصر شیمیایی کافی برای شکستن طلسم برخوردار نیست، به همین دلیل ما پیش‌شرط نابالغ بودن را از اساسنامه سازمان حذف کرده‌ایم.

ماجرا به اینجا تمام نمی‌شود. روحانیت مبارز وقتی متوجه می‌شود که یک نهاد مملکتی از نظر سوق‌الجیشی وضع رو‌به‌راهی پیدا کرده، و ضمناً شرط نابالغی هم برداشته شده، با تاکتیک شناخته شده «حاجی من هم شریک» وارد ماجرا می‌شود. ابتدا ائمه جمعه به‌طور سیستماتیک از اهمیت حضور آیات عظام در کارزار مبارزه با طلسم دشمن حرف می‌زنند، و بعد آقای علم‌الهدی از مشهد صدایش درمی‌آید که انصاف نیست در این شرایط حساسی که همه می‌خواهند دروازه ما را باز کنند، ادرار روحانیت مبارز بی‌مصرف بماند!

به این ترتیب، هر امام جمعه‌ای مسئول زمین‌های فوتبال منطقه خود می‌شود که هرجا قرار است مسابقه‌ای برگزار شود، حضرت آقا را با سلام و صلوات راهی می‌کنند و توی راه هرچه چای و دوغ و آب پرتقال و ماء‌الشعیر به نافش می بندند تا بهره‌برداری خوبی از حضور او در زمین فوتبال به عمل آید؛ بلکه حتی یک بار حضور ایشان برگزاری چند تا مسابقه را جواب بدهد.

در تهران و قم اما وضع به گونه‌ای دیگر است. به تدریج، رقابتی پنهان بین آیات عظام در مورد تسخیر تیم‌های فوتبال درمی‌گیرد و هر یک جدولی از صدرنشین‌های مسابقاتی که جیش حضرتشان در آن دخیل بوده، درست می‌کنند و در فیسبوک و اینستاگرام و تلگرام به معرض دید عموم می‌گذارند. طبیعی است که حضرات در رابطه‌ای که با تیم محبوب و مرطوب خودشان دارند، گاهی در مقابل همدیگر قرار می‌گیرند، و حتی ممکن است یک بار بین آیت‌الله جنتی و مصباح یزدی سر این که ادرار کدام‌شان در پیروزی فلان تیم مؤثرتر بوده، کتک کاری دربگیرد.

جریان رقابت حضرات ممکن است باعث شود که جناح‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب و سپاه و پارلمان، پرونده‌های پزشکی حضرات رقیب را رو کنند که مثلاً فلان آیت‌الله که سه بار برای عمل پروستات به لندن رفته، هنوز خوب نمی‌تواند ادرار کند، و در یک چهارم نهایی موجب باخت تیمش شده، در حالی که فلان عظمای دیگر که به سلسله‌البول و تکرّر ادرار مبتلاست، از سوی فیفا به عنوان «آیت‌الله جیش طلایی» شناخته شده است.

و سرانجام، کاپ قهرمانی این رقابت‌های تنگاتنگ عبادی-تیمی، به آیت‌اللهی تعلق می‌گیرد که صدرنشین جدول مسابقات داخلی و جام ملت‌های آسیاست. عکس و فیلم و مصاحبه بسیار از او منتشر می‌شود، چرا که در هنگام انجام وظیفه در میدان‌های ورزشی، همان طور ایستاده، با مهارت خاصی، شعارهای مکتبی و انقلابی و نام سران مملکتی را روی چمن استادیوم رقم می‌زند!