سردار «حسین علایی» از فرماندهان سابق سپاه پاسداران گفت: حادثه ۱۸ تیر ۷۸ حادثه خطرناکی نبود. به نظرم خوب مدیریت نشد که منجر به آن اتفاق شد. مدیرانی که باید اداره می کردند باید کاری می کردند کار به خیابان ها نکشد. سیاسی مسئله را حل می کردند. نباید اجازه می دادند تبدیل به مسئله اجتماعی شود. یک اعتراض بود و می گفتند چرا بستید. روزنامه «سلام» را باز می کردند و بعد افکار دانشجویی را قانع می کردند و دوباره می خواستند این را می‌بستند. این نوع مسائل را باید سیاسی حل کرد. مسائل سیاسی را نباید امنیتی حل کرد. مسائل اجتماعی را نباید امنیتی حل کرد.
به گزارش ایسنا، نخستین فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درباره احتمال این که «کرونا» در چارچوب یک جنگ بیولوژیک در دنیا شایع شده باشد، اظهار کرد: بعید است هیچ قدرتی حتی خبیث، حاضر باشد چنین ریسک بالایی کند که خودش و مردمش نیز گرفتار شوند. گرچه باید همیشه نسبت به دشمن بدبین باشیم و همه احتمالات را فرض کنیم اما به نظر من یک اتفاق طبیعی و ناخواسته بود که از دست همه حاکمیت‌ها و حکومت‌ها در رفته است.
متن کامل گفت‌وگوی برنامه تلویزیونی «دستخط» با حسین علائی، نخستین فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
آقای علایی سلام و خوش آمدید.
خدمت شما و همه بینندگان محترم سلام عرض می کنم و حلول ماه مبارک رمضان را که ماه تلاوت و فهم قرآن کریم است، تبریک و تهنیت عرض می کنم.
آقای اعلائی چه می کنند؟ بعد از هواپیمایی آسمان تنها دانشگاه مشغول هستید.
دانشگاه هم هستم و عضو هیئت مدیره شرکتی هم هستم.
با کرونا چه می کنید؟ اوضاع را چطور می بینید؟
به نظر من کشور ما خوب موضوع کرونا را در مجموع مدیریت کرد و نسبت به خیلی از کشورهایی که این حادثه برای آنها اتفاق افتاد و از دست آنها در رفت، در ایران هم دولت و مجموعه های حاکمیتی اعم از نیروهای مسلح خوب و با انگیزه وارد عمل شدند؛ مخصوصاً پزشکان، پرستاران و بیمارستان ها خیلی خوب وارد این موضوع شدند و با علاقه برای این که سلامت مردم را حفظ کنند پای کار آمدند. خود مردم موضوع را جدی گرفتند.
فکر می کنید، با اطلاعاتی که شما دارید - البته هنوز مشخص نشده - در چهارچوب جنگ بیولوژیک است؟
در بررسی هایی که خودم شخصا انجام دادم، نه؛ یک اتفاق بوده و بعید است هیچ قدرتی حتی خبیث، حاضر باشد چنین ریسک بالایی کند که خودش و مردمش نیز گرفتار شوند. گرچه باید همیشه نسبت به دشمن بدبین باشیم و همه احتمالات را فرض کنیم. اما به نظر من یک اتفاق طبیعی و ناخواسته بود که از دست همه حاکمیت ها و حکومت ها در رفته است. دیدید که ترامپ هم در روزهای اول باور نمی کرد و آن را یک اتفاق ساده می‌گرفت.
در سال ۷۸ آن اتفاقاتی که برای کوی دانشگاه افتاد، شما رئیس ...
من رئیس ستاد (سپاه) بودم.
ارزیابی شما از آن اتفاق چه بود؟
آنجا حادثه خطرناکی نبود. به نظرم خوب مدیریت نشد که منجر به آن اتفاق شد.
چه کسی باید مدیریت می کرد؟
هر کسی که مدیر جامعه بود، مدیرانی که باید اداره می کردند باید کاری می کردند کار به خیابان ها نکشد. سیاسی مسئله را حل می کردند. نباید اجازه می دادند تبدیل به مسئله اجتماعی شود. یک اعتراض بود و می گفتند چرا بستید. روزنامه «سلام» را باز می کردند و بعد افکار دانشجویی را قانع می کردند و دوباره می خواستند این را می‌بستند. این نوع مسائل را باید سیاسی حل کرد. مسائل سیاسی را نباید امنیتی حل کرد. مسائل اجتماعی را نباید امنیتی حل کرد.
درباره فتنه ۸۸ را چه نظری دارید؟ به نظر شما گروه‌های سیاسی چطور عمل کردند؟
کدام اتفاق را منظورتان است؟
بحث تقلبی که بیان شد.
این هم از مسائلی است که به نظرم می شد، سیاسی حل کنند. اجازه دادند اجتماعی شود و بعد امنیتی شد.
بالاخره بحث این است که شما قانون را قبول دارید یا ندارید.
این بحث نیست. سه کاندیدا به جز آقای احمدی نژاد می گفتند تقلب شده است. حتی آقا محسن می گفت.
آقا محسن بعد قانع شد.
اینها می گویند این راه قانونی بی طرف نبوده است.
باید انتخابات را آقایان رسیدگی و درست کنند اما تا زمانی که یک قانونی وجود دارد، باید آن را تمکین کرد. خسارتی که کشور در سال ۸۸ از همه جنبه ها دید جبران‌شدنی نیست.
از همه جنبه ها خسارت وارد شد برای این که مسائل سیاسی را امنیتی کردیم.
یک موضوعی که دراین چند وقت با آن مواجه شدیم، موضوع دریایی بود که بین امریکا و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به وجود آمد. از شما مطلبی می خواندم که با توجه به شرایطی که می‌بینیم، بعید است درگیری بوجود بیاید ولی باید برای هر لحظه آمادگی داشته باشیم و هر موقعیتی را پیش‌بینی کنیم.
من تصورم این است که هم امریکا و هم ایران درگیر شدن آن هم در خلیج فارس به نفع هیچ کدام نیست. آمریکایی ها هم در خلیج فارس ضربه خورده‌اند و هم به ما ضربه زدند. در زمان جنگ و سال های آخر جنگ امریکایی ها ۹ بار با ما درگیری نظامی پیدا کردند ولی در این ۹ بار، هم ناوهای ما را زدند و هم ناو خودشان خورد. هم به تاسیسات نفتی ما حمله کردند و همه هلی کوپتر خودشان ساقط شده است. بنابراین آنها می دانند منطقه خلیج فارس منطقه درگیری نیست. منطقه ای است که باید برای صلح و تامین امنیت خطوط کشتیرانی فکر کرد. ایران هم همواره به دنبال تامین امنیت خطوط کشتیرانی بوده است. من فکر می کنم آمریکایی ها درست است که از این حرف ها می زنند ولی حداقل نظامیان این کشور می دانند شروع جنگ کار بسیار خطرناکی است و باید در آنجا سیاست اجتناب از جنگ را دنبال کنند. اینجا منطقه ایران است و آمریکایی ها از آن سوی دنیا به اینجا آمده‌اند و اینجا را اشغال کرده‌اند. ایران هم همواره به دنبال امنیت است و به صلح فکر می کند.
یک اشاره ای هم کردید که امریکایی ها کار بزرگی در این چند سال کردند و این که وابستگی خود را به تنگه هرمز به صفر رسانده‌اند.
بله. آمریکایی ها الان در موضوع نفت مشکل خود را حل کرده اند. مسئله امریکا با حضور نظامی در اینجا سلطه بر منطقه است. اولاً هر زمانی نفت ارزان است مخازن نفتی را از جاهای مختلف می خرند و پر می کنند. بزرگ ترین ذخیره کننده نفت جهان هستند. ثانیاً خود امریکا تولید نفت را در کشور خود بسیار توسعه داده و نفت را به حدی تولید می‌کند که حتی از کنگره مجوز صادرات گرفته است. وقتی امریکایی ها برنامه ریزی می کنند، برای تحریم و فشار آوردن به کشوری که نفت دارد همانند ایران، این طور پیش می روند که قیمت نفت نه تنها بالا نرود بلکه کاهش داشته باشد.
زمان جنگ هم در سال ۶۵ و ۶۶ عراق برنامه‌ریزی کرد که با حمله به جزیره خارک و نفتکش هایی که نفت را حمل می کردند، صادرات نفت ایران به صفر برسد. در همان زمان با کمک عربستان قیمت نفت را پائین آوردند. قیمت نفت به زیر ۵ دلار رسید؛ الان هم همین کار را می کنند.
الان هم تقریباً ۸-۷ دلار است.
الان که خیلی وضع وخیم است.
تحلیل شما چیست؟ الان می‌گویند باید به دوران پساکرونا فکری کنیم که چه خواهد شد. از طرف دیگر بازار نفت است که به صرفه نیست و استخراج و پول استخراج هم با فروش تامین نمی شود و از سوی دیگر، تحریم هستیم و کلا فضای بین المللی و منطقه را بعد از کرونا چطور پیش‌بینی می کنید؟
دنیای پس از کرونا طبق گفته همه تحلیلگران متفاوت از دنیای قبل از کروناست. یکی این که بهره گیری از فناوری های نوین بسیار توسعه پیدا خواهد کرد. یعنی نگاه به بهره گیری از فناوری ها و شیوه های پیشرفت اقتصادی فکر می کنم اساسی تغییر می‌یابد.
یک مسئله مهم این است که ایران باید برای خودش فکر کند و مهمترین موضوع ما این است که فرض کنیم هم کرونا ادامه دارد و هم تحریم امریکا ادامه دارد. در تحریم هم تمام توجه ترامپ به این است که قدرت تولید ایران و اقتصاد و درآمد ایران را به گونه ای به صفر برساند که مردم مشکل معیشتی پیدا کنند، مردم نتوانند زندگی کنند. بنابراین راه حل این است که اولویت اول تمام ارکان حاکمیت در ایران و همه مردم ایران، توجه به اقتصاد، تولید و افزایش ثروت ایران باشد و بتواند در این مسیر گام های بلند بردارد. اطلاع دارید که ما از نظر شاخص های کسب و کار که هر ساله منتشر می شود، وضع خوبی نداریم. اگر تمام سیستم حاکمیت ما توجه به برداشتن موانع کسب و کار کند، به طوری که ایرانی هر زمانی احساس کرد می تواند فعالیت جدیدی را شروع کند، نگران موانع نباشد و برود شروع کند. در ایران بیشتر توجه ما به نظارت و بازرسی و مچ‌گیری است. چقدر دستگاه های عریض و طویل داریم که حالا افراد آن خلوص نیت دارند، اما در اکثر دستگاه ها هیچ مدیری جرات کار ندارد و می گوید هر کاری انجام دهم باید فردا به سازمان بازرسی جواب بدهم، به دیوان محاسبات جواب بدهم. این طور کسب و کار راه نمی افتد. هر کسی بخواهد دیگری را در حوزه اقتصاد و تولید اذیت کند، با این قوانین می تواند اذیت کند!
چرا افراد و مردم ما، مسئولین ما همیشه غبطه می خورند و الگوی آنها یکی از کشورهای دیگر است. چرا هیچگاه ما الگو نمی‌شویم؟ اقتصاد و پیشرفت اولویت اصلی دست‌اندرکاران حاکمیت ما نیست هر چند بگویند هست. چون اگر اولویت بود حل می کردند! تجربه نشان داده هر موضوعی را در اولویت قرار دادیم مسئله آن را حل کردیم. هر موضوعی را حاکمیت ما اراده کرده حل کند اینچنین شده است. با این که هنوز همه بیان می کنند ولی پیشرفت و توسعه کشور اولویت اول نیست. مسائل دیگری اولویت ما نیست. هنوز ما بین نظریات اقتصادی مانده ایم. اقتصاد ما باید دولتی باشد؟ اقتصاد ما باید خصوصی باشد؟ باید اقتصاد بازار آزاد حاکم باشد؟ باید چه چیزی باشد؟
الان به نظر شما و در عمل چه چیزی در اولویت است؟
به نظر من هنوز بقا و امنیت اولویت ماست ولی این که کالای ما سر سفره اروپایی ها یا کشورهای منطقه باشد، هیچگاه اولویت نبوده است که این کالا را به آنجا برسانیم. امنیت الزاماً این نیست که توانائی پیدا کنید تا فقط با دشمنی همانند امریکا درگیر شوید؛ مدیریت دشمن هم بخشی از امنیت است. کاری کنید که دشمن خیلی از کارها را نتواند انجام دهد، نتواند علیه شما اقدامی کند. این هم امنیت است. من الان بحث ایران و امریکا را نمی کنم. می گویم باید نگاه ها تغییر کند. اگر ترکیه به ما نیاز داشته باشد، تحریم امریکا را نمی‌تواند عمل کند، اگر به ما نیاز نداشته باشد هر کاری می کند.
یعنی نوع سیاستگذاری های ما باید تغییر کند.
بله. اساس و مفهوم امنیت را باید بازنگری کنیم. نگاه امنیتی را هم بازنگری کنیم و بگوئیم چطور می توانیم تمرکزمان را روی افزایش تامین نیاز همدیگر بگذاریم. البته این بدین معنا نیست که آمریکایی ها در این کار اخلالی ایجاد نمی کنند؛ نه، این را بیان نمی کنیم. ولی ما قادر هستیم نگاهمان را عوض کنیم. امنیت مرزهای خود را حفظ کنیم؛ چطور؟ مردم لب مرزها زندگی اقتصادی داشته باشند. اگر دو میلیون نفر بین ساحل چابهار تا بندر عباس با کارخانجات، تولید میگو، کشاورزی، تولید ماهی زندگی کنند، امنیت آنجا بالا می رود.
یک زمانی بحث امنیت جزایر سه گانه، ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، بسیار مطرح بود. من یک پیشنهادی به سران کشور نوشتم و گفتم سه شهر بزرگ در این سه جزیره درست کنید؛ حافظ و فردوسی و سعدی. همه ثروتمندان و پولداران که می خواهند بروند، این شهرهای توریستی، گردشگری و تفریحی در این سه جزیره بنا کنید و خود کسانی که پولدار هستند، به جای این که در جاهای دیگر پول خود را هزینه کنند آنجا هزینه کنند و شما هم بپذیرید آنجا تفریح و گردش کنند و از خلیج فارس استفاده کنند تا امنیت اینجا حفظ می شود. چرا برای الگو شدن گام برنمی داریم و بلند نمی شویم و حرکت نمی کنیم؟ می توانیم. ایران بزرگ است. ایران قوی است. اگر این تحریم هایی که ترامپ علیه ایران وضع کرده را علیه هر کشور دیگری وضع کرده بود، تابحال بارها حکومت آن عوض شده بود.
عملکرد حدوداً ۷ ساله دولت آقای روحانی را چطور می بینید؟
آقای روحانی بدشانس ترین (رئیس) دولت بعد از انقلاب ایران بود. (با خنده). دوره اول که دنبال این بود با مسئله برجام مسائل را حل کند که در دوره دوم هم ترامپ آمد و این بساط را بهم ریخت. ولی در دوره اول ایشان توانست تورم را کنترل کند، رشد اقتصادی راه بیندازد، تنش بین‌المللی را تا حد زیادی حل کند. در دوره دوم بدترین شرایط را دارد. من برخی مواقع تعجب می کنم کشور چطور اداره می شود. به نظرم دولتمردان ما خیلی تلاش می کنند و زحمت می کشند.
و چقدر شانس ترامپ را برای این انتخابات بالا می بینید که دوباره رای بیاورد؟
امیدواریم کرونا او را زمین بزند (می‌خندد). تا قبل از کرونا شانس او بالا بود، حالا باید ببینیم این کرونا چقدر روی وضعیت مردم تاثیر دارد. ولی به نظر من مشکل بزرگی که وجود دارد این است که طرف مقابل ترامپ طرفی نیست که بواند روی دست ترامپ در شرایط فعلی بزند.
به نظر شما آن دستاوردی که حاج قاسم برای ما داشت و در واقع جلو برد و دستاوردی که جمهوری اسلامی دارد و پیش می برد و شهید سلیمانی برای آن زحمت کشید، چقدر این دستاورد به بار نشسته است؟
شهید قاسم سلیمانی انسان بزرگی بود و بعد از جنگ، همچنان در میدان جهاد تا آخرین لحظه باقی ماند و خداوند اجر تلاش ها و زحمات ایشان را با این نوع شهادت که در تاریخ ایران جاوادنه و ماندگار شد، داد و برای همه ایرانیان اعم از آنهایی که انقلاب اسلامی را با تمام وجود قبول دارند تا کسانی که حتی انقلاب اسلامی را قبول ندارند ولی ایران را دوست دارند، انسان جاودانه‌ای شد و این ارزش بزرگی است و خداوند این را به ایشان عطا کرد. امیدواریم راه ایشان ادامه پیدا کند.
حاج قاسم تلاش زیادی برای امنیت ایران کرد. این امنیت ایران با از بین بردن تهدید در حوزه جغرافیایی ایران بزرگ، یعنی در تمام کشورهای منطقه انجام شد. به طوری که ایران الان هیچ یک از کشورهای منطقه را نه تهدید می داند و نه آنها خودشان را در مقابل با ایران طرف می‌دانند. آمریکا در منطقه ما بیشترین حضور نظامی را دارد، البته امریکایی ها در همه جای دنیا هستند ولی این مسئله جهانی است که امریکایی‌ها دست از نظامی‌گری در مدیریت جهان بردارند. امریکایی ها معضل بزرگی که برای بشر درست کرده‌اند، این است که فکر می کنند آنها مدیر جهان هستند و باید کشورهای بزرگ جهان را تنظیم کنند و اداره داشته باشند. این هم یکی از مسائل مهم منطقه ماست.
فکر می کنید ثمره خون حاج قاسم این باشد که امریکایی ها از منطقه بروند؟
من فکر می کنم آمریکایی ها می روند چون امکان ماندن آنها نیست.
