زخمی که به قامتِ قلم، بارید
یک زخمِ هزارساله‌ی جاری‌ست.
تصویرِ سیاهِ هرچه آیینه
معنای ستروَنِ سیه‌کاری‌ست.
*
زیباییِ روشناییِ خورشید
در دیده‌ی شب، کبودیِ مرگ‌ست.
*
هر جا که پرنده را پیامی هست
هر جا که سپیده را سلامی هست
تاریکیِ دیرساله، چون زهری
در سینه‌ی بی‌قرارِ گلبرگ‌ست.
*
در واژه، زبانِ دل نمی‌گنجد
گر در دلِ مهربانِ هر واژه-
مستی نکند بهار وُ تیراژه.
*
آفاق، به قامتِ قلم، زیباست.
*
وقتی که زمانه را زبانی نیست
وقتی که زمینِ تشنه‌ی هر جان
دلبسته‌ی بوسه‌های باران‌ست
*
این ابرِ سخنسرای بارانی
سرمست‌تر از سرودِ سرشاری‌ست.
*
بر سینه‌ی سوگوارِ او هرچند
یک زخمِ هزار ساله‌ی جاری‌ست.
*
۱۳۹۴
reza.maghsadi1@gmail.com
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
طرح داخل متن از مهدی صادقی
*
*
