آقای جو بایدن و نمایندگانِ کشورها در اتحادیه اروپا: با این حکومت سازش نکنید!
چگونه می‌توانید با حکومتی که دارای یک سیستم مافیایی، تروریست و سرکوبگر است و ۴۲ سال است که مردم ایران را به گروگان گرفته است و منطقه را به خاک‌وخون کشیده است، به سازش بنشینید؟
به عنوان یک ایرانی که مخالف دخالتِ بیگانگان، مخالف درگیری نظامی، مخالف دیکتاتوری حاکم بر ایران، مخالف زندان، شکنجه و سرکوب است نکته‌های زیر را به شما یادآوری می‌نماید:
یک. نمایندگانِ این حکومت، نماینده مردم ایران نیستند. اینان نماینده یک اقلیت کوچک، دزد، سرکوبگر و ویران‌گر هستند؛
دو. برای آزمایش این حقیقت، سازمان ملل و سازمان‌هایِ حقوق بشری شناخته شده یک همه‌پرسی آزاد بدون دخالتِ حکومتِ ایران انجام‌دهند تا درستی بند یک بر شما و همه جهانیان روشن‌گردد؛
سه. مردم ایران هیچ‌گونه نقشی در سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌هایِ حکومت ندارند؛
چهار. انتخاباتِ آزاد در ایران کنونی یک افسانه و دروغی آشکار، بزرگ و شرم‌آ‌ور است.
پنج. رفتار حکومتِ ایران در برخورد با ویروس کرونا را ارزیابی کنید. همه داده‌ها و پنهان‌کاری‌هایِ حکومت نشان ازآن دارد که جان مردمِ ایران اندک اهمیتی برایِ این حکومتِ سرکوبگر و ریاکار ندارد؛
شش. آقایان اگر سازش کنید و پولی در اختیارِِ این حکومت بگذارید، آگاه باشید که اندک بهره‌ای به مردم ایران نخواهد رسید و وضع از این‌که هست نیز هم در ایران و هم در منطقه بدتر خواهد‌شد. مردم ایران نقشی در هزینه‌کردن پول‌ها نخواهند داشت. پول‌هایِ بلوکه شده در حقیقت سرمایه‌هایِ دزدیده‌شده مردم ایران است و می‌باید در اختیار حکومت برگزیده مردمِ ایران قرار بگیرد. فراموش نباید کرد که شما با در اختیار نهادن این پول‌ها به این حکومت، شریک دزد شده و به سرمایه‌هایِ مردم ایران دست‌بُرد زده‌اید؛ کاری که در آینده ایرانِ آزاد به یقین باید پاسخ گویِ آن باشید.
هفت. دخالت در منطقه، خونریزی و کشتار، ایجاد جنگ‌های نیابتی، گروگان‌گیری به شکل‌هایِ گوناگون، دزدیِ دریایی، قاچاق اسلحه و موادِ مخدر، پیوند با گروهایِ مافیایی در روسیه، چین، آمریکای لاتین و برخی دیگر کشورها همه در اثر سهل‌انگاری، سود جویی و سیاست‌هایِ نادرست شما کشورها توانسته است به اهرمِ فشارِ این حکومت برایِ باج گیری مبدل شود؛
هشت. مردم ایران زیر فشارهایِ خُردکننده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و فشارهای هر‌روز بیش‌تر امنیتی حکومتِ اسلامی نمی‌دانند به کجا دادخواهی بُرده و چه کسی می‌باید به فریادهایِ هر‌روزه آنان گوش فرا‌دهد؟ نقشِ سازمانِ ملل چیست؟ آیا انتشار بیانیه و محکوم کردن‌هایِ تنها بر کاغذ تا کنون اثری بر رفتار ویران‌گرِ این حکومت داشته است؟ چگونه یک حکومت تروریست، مافیایی و یاغی و پای‌مال‌کننده همه پیمان‌هایِ سازمانِ ملل که به عنوان عضو آن‌ها را پذیرفته و امضا کرده است، می‌تواند هم‌چنان عضوِ این سازمان باشد؟
نه. آقای جو بایدن و نمایندگان دیگر کشورها بدانند که در وضعِ کنونی که:
ـ جوانانِ ایران در بی‌پناهی و بی‌قانونی هر روز قربانی می‌دهند؛
ـ زندان‌ها از زندانیانِ سیاسی و زندانیان عادی، که خود قربانیانِ نابسامانی و ناکارآمدی همین حکومت هستند، انباشته شده است؛
ـ مردم زیر فشار خُرد کننده همه سویه هستند؛
ـ کشور در هرج و مرج و بی‌قانونی گرفتارِ رهبری مالیخولیایی و ناکارآمد، دزدان و غارتگرانِ سنگ‌دل است؛
ـ حکومت سست‌ترین وضعِ اجتماعی/سیاسی و اندک‌ترین پایگاه مردمی را دارا است؛
از سازش با این حکومت در تاریخ آینده ایران به عنوان دشمنی و خیانت به مردم ایران یاد خواهد شد. در وضع کنونی تنها سیاستِ درست، پشتیبانی از مبارزه مردمِ ایران و خواستِ برحق آنان برای برخورداری از حکومتی دمکرات، سکولار و دادگری بر مبنایِ منشور حقوق بشر در یک همه‌پرسی آزاد است. ما نیاز به دخالت نظامی شما نداریم. بزرگترین یاری، عدم پذیرش نمایندگانِ این حکومت و عدم سازش با آنان و در برابرِ آن پشتیبانی از مردمِ رنج کشیده و به گروگان گرفته‌شده ایران است.
نکته پایانی
آقای جو بایدن و نمایندگان کشورهای اروپایی بدانند که درست در هم‌آن هنگام که به گفت‌و‌گو و سازش با این حکومت سرگرم می‌شوند، آخوند علی خامنه‌ای که با زور و کشتار و پشتیبانی دزدان و قاتلان بر ایران فرمانروایی می‌کند، در اندیشه توطئه و خرابکاریهایِ آینده خواهد بود. در این تردید نکنید!
نگاهی به جهان‌بینی شاملو، رضا فرمند
