در اين ايّام مستبدّين ولايت فقيه و افراد و گروه های وابسته يا حامی رژيم ميکوشند که انتصاب آينده پيشکار ولی فقيه را تهت عنوان انتخاب رئیس جمهور تبليغ کنند و ايرانيان را تشويق به راٌی دادن نمايند. طبق معمول نهادهای امنيّتی و اطّلاعاتی رژيم تعدادی خبرنگار خارجی را به کشور دعوت ميکنند که برگزاری 'انتخابات' را به رسانه های خود گزارش دهندو عوامل آشکار و پنهان رژيم در خارج کشور در ترويج اين فريبکاری فعّال ميشوند. در مقالات و برنامه های تحليلی غالب رسانه های غربی توضيح داده ميشود که در ايران انتخابات دمکراتيک وجود ندارد ولی در گزارشات خبری کلمه انتخابات بدون اشاره به نمايش رياکارانه رژيم مورد استفاده قرار ميگيرد. نتيجه اينکه عدّه ای از علاقه مندان به وقايع بين المللی در جهان غرب امر انتخابات در ايران را جدّی ميگيرند. متاٌسّفانه برخی عناصر چپ گرای غربی که منتقدين اصولی سياست خارجی آمريکا در خاور ميانه هستند ماهيّت شبه فاشيستی ولايت فقيه را نا ديده ميگيرند و گهگاه توجيهگر رفتار رژيم ميشوند. اينگونه ناظرين که روی بخشی از جوامع خود نفوذ دارند تحت تاٌثير لابيها و جاسوسان رژيم ولايت مطلقه فقيه در مقالات و مصاحبات خود فريب انتخابات در ايران را جدّی ميگيرند و از اهمّت آن سخن ميگويند.
گرداننده گان ولايت فرهنگ کش فقيه ميدانند که هيچگونه مشروعيّت حقوقی و ملّی ندارند و کارنامه اقتصادی آنان نيز مروّج فساد و بی عدالتی بوده است. لذاتلاش ميکنند که با تبليغات فريبکارانه برای رقابتی جلوه دادن انتخابات کسب اعتبار نمايند. مخارج سنگينی که رژيم برای اين فريبکاری تحمّل ميکند بيانگر استيصال سياسی و معنوی و امنيّتی حاکمان و تلاش آنان برای منحرف کردن افکار عمومی داخل و خارج کشور است. در اينجا ست که ما ايرانيان معترض به استبداد در سرزمين مادری ميتوانيم در افشای تبليغات دروغين رژيم نقشی ايفا کنيم.
يکی از راه های مبارزه با فريبکاری رژيم و کم توجّهی گزارشگران روزنامه ای وتلوزيونی به رياکاری انتخابات در ايران اين است که هم ميهنان متعهّد به دمکراسی و حقوق بشر که در کشور های غربی زندگی ميکنند هر وقت در روزنامه يا برنامه خبری تلوزيون محلّ اقامت خود در باره انتخابات ايران مطلبی ميخوانند يا ميشنوند با ارسال Email، نامه يا پيامهای تلفونی به سردبير روزنامه، روزنامه نگار يا برنامه خبری تلوزيون مورد نظر با ارائه اسناد و مدارک توضيح دهند که استفاده از کلمه انتخابات در گزارشات خود از يا در باره ايران با خرد، منطق و واقعّيت در تضاد است. لينکهای ذيل که محتوی گزارشات سازمانهای مدنی بين المللی در باره نفی و نقض حقوق بشر، سانسور مطبوعات، ضدّيت با آزادی جنسی، سرکوب جنون آميز زنان آزاديخواه و اقلّيّتهای مذهبی و فساد ساختاری و فراگير در جمهوری اسلامی است رياکاری حاکمان ايران در ادّعای برگزاری انتخابات را بر ملا ميکنند.
به مخاطبين خود بگوئيد که عفو بين الملل و ديده بان حقوق بشر خشونت رژيم ايران در برخورد با آزاديخواهان و دگرانديشان رابه توحّش و نسل کشی تشبيه ميکنند. بگوئيد که سازمان روزنامه نگاران بدون مرز سانسور و سرکوب آزادی بيان در مطبوعات ايران را از بد ترين در دنيا ميداند -- ۱۶۹ در ميان ۱۸۰ کشور . بگوئيد که سازمان شفّافيّت بين المللی ولايت فقيه را يکی از فاسد ترين رژيمهای جهان ميداند - ۱۴۹ در ميان ۱۸۰ کشور. از مسئولين رسانه ها و روزنامه نگاران بپرسيد که چگونه ميتوان در اين استبداد تماميّت گرای فاشيستی که رهبر
بلا منازع آن خود رانماينده خدا روی زمين ميداند ادّعای انتخابات را جدّی گرفت؟
Amnesty International:
https://www.amnesty.org/en/
Human Rights Watch
Reporters Without Borders:
Transparency International:
شماتیک ایرانِ لائیک به زبان ساده، سهراب اسفندیار
کرونا بازی، محمدرضا محبوب فر
