سرودِ براندازی، مهران رفیعی

با تو گویم با کلامی استوار

سرنگونت می کنیم ای نابکار

روز و شب آتش زنی بر جانِ ما

اشک ماتم بر زمین چون چشمه سار

می گریزد از وطن پیر و جوان

در درون بیت تو هر جیره خوار

هر چه از دستت رسد با ما کنی

از جفا و اختلاس و احتکار

کس نگوید از سکندر یا مغول

چون سپاهی می برد دار و ندار

فاسدان را می دهی جاه و جلال

سروِ یل را می کشی بالای دار

صبر و طاقت از دل مردم برفت

چون حساب ظلم تو شد بی شمار

در بساط بیت تو خاشاک و خار

خشم ما اینک شده سوزان چو نار

رای دهید

مطلب قبلی...

مطلب بعدی...