"هر که این آتش ندارد نیست باد"
مولانا
*
این خروشِ ملت است و نیست باد
هر که با مردم سِتیزد، نیست باد
از فغانِ قاریان برزن پُر است
خطبه و ختم و خطابه، نیست باد
شوق و شادی از دیار ما برفت
این بساط نوحه خوانان، نیست باد
صوت واعظ از سحر آید بگوش
حُجره هایِ فِسق و فتنه، نیست باد
از سپاهِ خیره سر بارد بلا
قدرت و ظلمِ پلیدان، نیست باد
فقر ما ناشی ز حرصِ حوزه‌ها ست
این سرای پر ضرر، نیست باد
بیتِ رهبر مرکز دزدان بَود
هر که در پنهان بدزدد، نیست باد
از محبت این وطن بستان شود
نا خدایِ خشم و نفرت، نیست باد
