تحریک کردن کسی یا کشوری با یا بدون دلیل هرگز بار مثبت و امتیازی نداشته و ندارد، خصوصا اگر از طرف دولتی همانند ایران باشد که به طور دائم در تنش به سر می‌برد، چه در درون با ملت ایران و یا در سیاست خارجی‌اش با دیگر کشورها، جمهوری اسلامی بخوبی می‌داند که هیچ برگی برای برنده شدن در بازی با امریکا را ندارد، او فقط بلوف می‌زند و هیچ گونه نگرانی برای منافع ایران و ایرانی ندارد و این که اگر جنگی هم در بگیرد هزینه خون هایی که ریخته خواهند شد را چه کسی می‌پردازد مسئله‌اش نیست؟ اما دومی هم منافع کشورش را در نظر دارد و هم "چماق و هویج " را در دست و اینرا هم به خوبی می‌داند که ایران برای ورود به جامعه جهانی می‌بایست از کانال او بگذرد.
هم ایران و هم امریکا و خصوصا همه کشورها در خاور میانه به جز اسرائیل می‌گویند جنگ نمی‌خواهیم، ولی اوضاع به صورتی پیش می‌رود که گویی همچنان "همه "درصدد آماده کردن زمینه جنگ می‌کوشند. مذاکرات اخیر ایران و امریکا به همراهی دیگر کشورها در وین بدون داشتن هیچ نتیجه مثبتی به پایان رسید. ایران می‌گوید ابتدا امریکا می‌بایست همه تحریم‌ها را لغو و رفتارش را تغییر دهد تا ما اجازه بازدید از تأسیسات هسته‌ای خود را بدهیم، از طرفی امریکایی‌ها و دیگر کشورهای طرف مذاکره چون هیچ اطمینانی به رژیم ایران ندارند به این درخواست‌ها بهای چندانی ندادند و با به بن بست رسیدن مذاکرات می‌بایست دوباره منتظر اثرات منفی آن بر زندگی مردم ایران باشیم.
تنش در روابط امریکا و ایران بعد از این بن بست وارد فاز دیگری خواهد شد،، حداقل به ظاهر ادامه خواهد داشت مگر اینکه واقعیت چیز دیگری باشد. البته امریکا با امضاء نکردن این قرار داد چیزی از دست نخواهد داد، چون با معرفی کردن ایران بعنوان خطر بالقوه برای کشورهای منطقه با فروش سلاح همزمان آنها را تا دندان مسلح کرده و از سود ناشی از فروش اسلحه به مقاصد اقتصادی‌اش هم خواهد رسید، در این میان بازنده اصلی مردم ایران هستند، چون از طرفی شدت تحریم‌ها اثر مستقیم بر زندگی آنها دارد و از طرف دیگر برای هر اعتراضی، به بهانه اینکه در تحریم هستیم و با فضای جنگی فاصله چندانی نداریم تمامی خواسته‌های مردم و خود مردم از طرف رژیم ایران مورد سرکوب قرار خواهند گرفت.
زیر دریایی‌ها، کشتی‌های جنگی و بمب افکن‌های امریکایی از مدتها پیش در حاشیه خلیج فارس اسکان گرفته‌اند و با کوچکترین اشتباه و جرقه چه به عمد یا غیرعمد، وارد جنگی خواهیم شد (البته با هزینه مردم) که نیازی به آن نداریم و بقایای هرآنچه که مانده را هم بر باد خواهیم داد.
آیا واقعن در نهان سناریوی دیگری در پشت این عدم توافق در حال اجرا است؟ یا اینکه رژیم ایران به دنبال جنگ است تا از برکت آن (به قول خمینی) دوباره مردم را به پشت خود جمع کند؟ بعید می‌دانم و خود رژیم هم می‌داند که این بار مردم حاضر نخواهند بود که چنین هزینه‌ای را پرداخت کنند، در نتیجه این تنها فرصت مناسبی است که رژیم ج ا به دلیل ایجاد شرایط جنگی که خود او مسئول به وجود آوردنش می‌باشد به راحتی مخالفانش را قلع و قمع کند.
در اینجا این وظیفه تک تک ماست که با امکاناتی که داریم از بلندگوهای آزاد فریاد بزنیم و با آگاه سازی مردم ایران، نباید این فرصت را به رژیم بدهیم تا بار دیگر پایش را بر پشت مردم به عنوان سکویی بگذارد و میدان دار اصلی باشد، ما مخالف هر نوع خشونت هستیم ولی حق دفاع از خود را محفوظ می‌داریم.
به امید سرنگونی هر چه زودتر این رژیم ضد مردمی ایران.
پاینده باد ایران آزاد و آباد
داود احمدلو
