امروز دوستی از من پرسید آیا تو به عنوان یک فمنیست این کشیده‌ای را که ویل اسمیت، در دفاع از جادا پینکت همسرش به صورت کریس راک، مجری و کمدین آمریکایی زد را نوعی عملیات مردسالارانه نمی‌دانی؟ آیا این عمل او معنی‌اش این نیست که همسرش توانایی دفاع از خودش را ندارد؟ و یا چرا این خانم خودش پاسخ نداده است؟
گفتم اول این که: من ناراحت شدن آقای ویل اسمیت را کاملا قابل قبول می‌دانم، ناراحت شدن این آقا می‌توانست در ارتباط با دوست مردی یا حتی زن یا مرد ناشناسی باشد. شخصی (زن یا مرد) آگاهانه یا ناآگاهانه با زنی که به دلیل بیماری موهایش ریخته شوخی تلخی کرده. طبیعی ست که هر انسان با فرهنگی را می‌تواند ناراحت کند. به ویژه که صورت جادا پس از شنیدن این شوخی کاملا نشان از ناراحتی او داشت. (بگذریم از این که چرا باید زنی با این زیبایی استثنایی از اشاره به طاسی سرش ناراحت شود؟! این همه مرد تاس مگر احساس ناراحتی می‌کنند؟)
دوم: طبیعی ست که وقتی شما ناراحت می‌شوید، واکنشی خواهید داشت. این واکنش فرق می‌کند، کسی ممکن است چون جادا با این که ناراحت شده سکوت کند، و بگذارد به موقع، و در وقتی مناسب پاسخ طرف را بدهد، و یکی هم مثل آقای اسمیت جوش می‌آورد و با کشیده‌ای پاسخ می‌دهد. من این واکنش دومی را نمی‌پسندم اما آن را اهانتی نسبت به همسرش نمی‌دانم.
هر انسان با فرهنگی حق دارد در مقابل عملی ناخوش آیند و آزار دهنده واکنش داشته باشد. چه در مورد خودش و چه در مورد دیگری. اما شیوه‌ی این واکنش است که جایگاه او را نیز از
نظر فرهنگی روشن می‌کند.
شکوه میرزادگی
