اگر امروز از من به عنوان یک جمهوری خواه سوال شود که چه کس یا کسانی را برای اداره ی مملکت به عنوان رییس جمهور مناسب می دانم پاسخ من «هیچکس» خواهد بود.
من در حال حاضر، هیچکس را به عنوان رییس جمهور مطلوب نمی شناسم و نمی توانم بگویم چه کس یا کسانی شایستگی اداره ی کشور را در فردای بعد از سقوط حکومت اسلامی دارند.
این ندانستن من بی دلیل نیست. ما که قرار نیست از فضا کسی را به زمین بیاوریم و او را مدیر کشور کنیم.
دور و بری ها را هم که می بینید. هر روز و هر ساعت، در تلویزیون های ماهواره ای، در اینترنت، در شبکه های اجتماعی، افرادی به عنوان مخالف حکومت نکبت در حال سخن گفتن و دادن رهنمود برای آینده هستند ولی واقعیت این است که آب ی از هیچ یک از آن ها گرم نمی شود.
همگی ما بسیار سخن می گوییم ولی در عمل به اندازه ی صنار کار مان ارزش ندارد.
ببخشید بی تعارف سخن می گویم. آیا شما کسی را می شناسید که اگر فردا حکومت ساقط شود بتواند اداره ی امور کشور را با قدرت و صلابت و دانش و مردم دوستی در اختیار بگیرد و بخصوص، با کفتارهایی که برای تکه تکه کردن ایران و گرفتن اهرم های قدرت در کشور خود را آماده ی لحظه ی موعود می کنند برخورد کند و کشور را بعد از آخوندها از شر این موجودات در امان نگه دارد؟
شعار رضا شاه روح ات شاد واکسنی ست برای مقابله با این افرادِ در انتظار گوشت قربانی نشسته.
زمانی که ما هیچ کس و هیچ گروهی را آن قدر صاحب قدرت نمی بینیم که بتواند بعد از ساقط شدن قطعی حکومت اسلامی،،، ایران را از میان آتش افروزی هایی که در پی خواهد بود به سلامت عبور دهد، ناچاریم به عنوان «مردم ایران» به این بدخواهان ایران، بفهمانیم که آن ها انتخاب ما نیستند و ما نخواهیم گذاشت که کشور بعد از آخوندها، به دست آخوندهای مدرن و تجزیه طلبان بیفتد.
رضا شاه، غیر از مواردی که در مطلب قبلی ام به آن ها اشاره کردم، سمبل اتحاد مردم ایران و یکپارچگی کشور و دور از مذهب نگه داشتن حکومت آینده است.
رضا شاه کسی بود که امام قلی خان ها و چهار راهی ها و شیخ خزعل ها را بر سر جای شان نشاند و وقتی شیخ خزعل به پای رضا شاه افتاد، به او عفو داد که البته عاقبت نداشت. رضا شاه به کمتر از «تسلیم قطعی» خزعل رضایت نداد که اگر می داد معلوم نبود سرنوشت جنوب ایران امروز چگونه بود.
آخوندهای مدل قدیمی و جدید نیز باید با قدرت رضاشاهی بر سر جای خود نشانده شوند و هیچ کسی مثل ممد تقی بافقی جرات نکند از حجاب زنی ایراد بگیرد یا نغمه ی اسلام مترقی و اسلام مدرن «برای دخالت در حکومت» سر دهد.
ما با واکسن رضا شاه روح ات شاد باید واکسینه شویم در غیر این صورت مثل امروز که اپوزیسیونِ تکه پاره حتی قدرت نشستن بر سر یک میز مشترک ندارند، ایران و مردمان اش تکه پاره خواهند شد.