ولودیمیر زلنسکی در ویدئویی که چهارشنبه شب در تلگرام منتشر کرد، گفت: «ظاهرا تقویم آقای کسینجر سال ۲۰۲۲ نیست، بلکه ۱۹۳۸ است.» اشاره آقای زلنسکی به زمانی است که آدولف هیتلر بخش‌هایی از چکسلواکی را به خاک آلمان ضمیمه کرد و بریتانیا و فرانسه به عنوان دو قدرت اروپایی این مساله را پذیرفتند تا از جنگ با آلمان دوری کنند.

منتقدان آقای کسینجر می‌گویند که کوتاه آمدن در برابر ولادیمیر پوتین بر سر الحاق شبه‌جزیره کریمه به روسیه، کمکی به حل بحران نمی‌کند. و البته این منتقدان همگی اوکراینی هم نیستند و حتی چهره‌های مطرح روسیه مانند گری کاسپاروف که از مخالفان پوتین است، از کسینجر انتقاد کردند.

آقای کاسپاروف گفت که سازش با «قدرت‌های بزرگ مانند ولادیمیر پوتین و شی‌ جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین، هرگز با دوام نیست. چرا که دیکتاتورها دیر یا زود به درگیری نیاز دارند. این جنگ سرد نیست.»

روز سه‌شنبه، جرج سوروس، میلیاردر معروف آمریکایی-لهستانی نیز گفت که «بهترین راه برای حفظ تمدن آزاد» این است که غرب نیروهای ولادیمیر پوتین را در اوکراین شکست بدهد. آقای سوروس جنگ اوکراین را بخشی از یک رویارویی بزرگتر بین «جوامع آزاد و جوامع بسته» توصیف کرد.

جرج سوروس که دهه‌هاست برای گسترش ایده‌های دموکراسی‌طلبانه و تثبیت آزادی‌های سیاسی و مدنی در شرق اروپا هزینه می‌کند، گفت: «حالا که پوتین دیده در اوکراین به نتیجه‌ای که می‌خواهد نمی‌رسد، پیشنهاد آتش بس کرده. اما چنین آتش‌بسی ادامه‌دار نخواهد بود چون او آدم قابل اعتمادی نیست.»

او برخلاف هنری کسینجر پیشنهاد کرد که اتحادیه اروپا بر فشارهایش علیه ولادیمیر پوتین بیافزاید و گفت: «من نمی‌توانم نتیجه را پیش‌بینی کنم، اما اوکراین قطعا برای جنگیدن، بخت (پیروزی) دارد.»

داووس ۲۰۲۲ در حالی تحت تاثیر مجادلاتی این چنین برگزار شد که برخی از نخبگان اقتصادی در تلاش بودند موضوعاتی مانند اهمیت روزافزون ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی یا موضوع لزوم افزایش مالیات میلیادرها برای کاهش اختلاف طبقاتی و عمق بخشیدن به ثبات نظام سرمایه‌داری جهانی را به بحث بگذارند؛ سخنرانی‌هایی که همگی انجام شدند، اما نتوانستند به مساله اصلی نشست امسال تبدیل شوند و چه بسا در سال‌های آینده به شکلی جامع‌تر در این نشست بررسی شوند.