نهمین دور از مذاکرات وین پس از پنج روز پایان یافت و تیم‌های مذاکره‌کننده به کشورهای متبوعه بازگشتند. بنا به آنچه در رسانه‌ها منتشر شده است، پیش‌نویس توافق توسط بورل بین کشورهای مذاکره‌کننده توزیع شده است. تا درصورتی که متن توافق توسط مقامات سیاسی ارشد کشورها پذیرفته شود، وزیران امور خارجه به وین رفته تا توافق را امضا کنند. مقامات کشورهای غربی و همچنین نماینده روسیه پیش‌نویس ارائه شده را متن نهایی توافق دانستند. حال آنکه نورنیوز، رسانه نزدیک به شورای امنیت ملی رژیم ایران این خبر را تکذیب کرد. همچنین، ایرنا نیز در گزارشی نوشت: آنچه طرف غربی به عنوان متن نهایی در رسانه‌ها مطرح کرده، پیشنهاداتی است که از سوی انریکه مورا به طرف‌های مذاکره کننده ارائه شده است.
راهبرد زیست در مغاک بحران
حاکمیت ایران فرسوده از روزمرگی و انزوا و تباه از فساد مدیریتی- اقتصادی قادر نیست با کارآمدی و افزایش مطلوبیت شهروندان سرمایه اجتماعی و مشروعیت کسب نماید. کسب مشروعیت در جهان امروز که با جهانی شدن، دیجیتال شدن عرصه‌های گوناگون زندگی و پیوستگی جوامع و تسلط جهان مجازی بر اذهان توصیف میشود، مبتنی بر رضایت شهروندان از زندگی این جهانی و این زمانی و مشارکت آنها در منابع اعم از قدرت، ثروت و منزلت است. چنین امری با گرایش فرقه گرای شیعی و همزمان توسعه طلبی صدور ولایت فقیه سازگاری ندارد. راهبرد میانبُر برای بقای حکومت در چنین شرایطی همان راهبرد زیست در مغاک و بحران؛ جستوی بقاء در شکافِ نه جنگ نه آشتی و شوک درمانی ناشی از آن است. قراردادن جامعه در شوک و تکانه جنگ و بحران تجربه تکراری در حاکمیت کنونی است. این حاکمیت به گفته مقامات‌اش به لطف جنگ با عراق توانست از شکاف درونی خود پنهان و مدیریت کند و مطالبات عمومی- اعم از سیاسی و اقتصادی و اجتماعی- را سرکوب نماید. در شرایط فعلی نیز، این راهکار- شوک درمانی- موضوعیت دارد. سران «جمهوری اسلامی» آگاهی دارند که توان درگیری نظامی مستقیم امریکا و اروپا که به جنگ فرسایشی بیانجامد را ندارند. چه آنها از همین آغاز جنگ اقتصادی را باخته‌اند، شکست در جنگ اقتصادی مقدمه شکست در جنگ نظامی است. افزون بر این تعادلی میان توان نظامی امریکا و ایران وجود ندارد و سرنوشت هر جنگ متعارفی از پیش روشن است. بنابراین سران حکومت تلاش می‌کنند تا در عین با عملیات ایذائی و در چارچوب درگیری غیر متقارن و همزمان نپذیرفتن مسئولیت حوادث نیروهای نظامی امریکا را به چالش بکشند. تا راهی را برای خروج از بحران فعلی و تداوم راهبرد زیست در مغاک بحران؛ جستوی بقاء در شکافِ نه جنگ نه آشتی جستجو کنند.
