سدعلی دَوَنگ، روز ۲۸ آبان، یک روز پیش از صدور حکم اعدام برای محسن شکاری، و چند روز قبل از اجرای حکم اعدام او، در سخنانی مشمئز کننده -که ذات جنایتکار این بشر قرون وسطایی را نشان می داد- گفت، که باید کسانی را که جلوی ماشین مردم را می گیرند و می گویند باید بوق بزنی، مجازات کرد. نصیحت به جای خود، مجازات به جای خود. پیغمبر می گفت باید زخم را با آهن داغ معالجه کرد.
قوه قضاییه عزیز دردانه ی سدعلی هم بلافاصله پاچه ی آقا ی اش را به شکل اساسی مالید، و جوان ۲۳ ساله نازنین را امروز به خاطر بستن خیابان و زخم زدن در حد ۱۳ بخیه به یکی از لباس شخصی های مسلح حکومت اعدام کرد.
حال سوالی که باید از سدعلی دَوَنگ پرسید این است که پیغمبر تو، ۱۴۰۰ سال پیش زخم را با آهن داغ معالجه می کرد. آیا وقتی پروستات نکبت تو را در آوردند، اطبا، جای زخم جراحی را در حالی که به هوش بودی داغ کردند؟!
تو که دست به اینترنت ات بد نیست، ببین جنایتکاری مثل حمید نوری را در سوئد در چه هتلی با چه امکاناتی حبس کرده اند. حکایت سوئدی ها حکایت پزشکی امروز ست که جنایتکاری حتی در حد نوری را، با قوانین مدرن، زندان مدرن، رفتار مدرن، شکنجه، در حد ندادن چای مورد علاقه محکوم، تادیب و اصلاح می کنند یا او را برای خطراتی که می تواند برای جامعه داشته باشد، از جامعه دور نگه می دارند.
آن وقت تو و دستگاه قضایی قرون وسطایی ات، در قرن بیست و یکم از داغ کردن زخم سخن می گویی.
البته نظامی که قوه ی قضاییه اش دست کسانی مثل تو و هاشمی شاهرودی ملعونِ به دَرَک واصل شده باشد، رسما و علنا در کتاب های اش نوشته است که باید همین امروز از مجازات هایی مثل به صلیب کشیدن و از بلندی پرتاب کردن و بریدن دست و پا آن هم به شکل دردناک استفاده کرد.
البته در طلیعه ی ایران فردا، که هنوز قوانین حقوق بشری پیاده و تصویب نشده تا اجرا شود، وقتی مردم زنده و مرده تان را گیر بیاورند از همین مجازات های توصیه شده توسط خودتان برای چشیدن دردهایی که به مردم روا داشتید استفاده خواهند کرد و هر کس هم بخواهد جلوی آن ها را بگیرد، آن ها را هم مثل خودتان مجازات خواهند کرد....
البته امیدوارم تا آن روز مرده باشی که روز مرگ ات، روز مرگ حکومت نکبت ات نیز خواهد بود....
