با مذهب و آخوند مردم بیشتر مسخ و بهتر غارت می شدند. بعد از انقلاب ادامه همان مسخ مذهبی در زمان شاه و جا انداختن بیشتر آن در جامعه شروع شد. عقل مردم توسط احساسکور، بخصوص احساسکور مذهبی در صندوقچه ذهن و روح مردم زندانی شده بود. افرادی که به درد آخوندها می خوردند تا مسخ مذهبی را رواج دهند از نظر ذهنی، روحی، عقلی و احساسی عقبمانده و همه جوری آمادگی چنین مسخی را داشتند، چون اولا از زمان شاه مسخ مذهبی شده و از همه نظر کودن، بی عقل، بی سواد و قدرت تشخیص درستی نداشتند. هر جفنگی را به راحتی می پذیرفتند. دوم بی کار و مجبور بودند که برای چندرغاز خودشان را بفروشند. سوم این آدمها‌ی مسخ مذهبی شده در راه مذهب و خدا همه کاری می کردند، حداقل کاری در حد امر به معروف و نهی از منکر، بخصوص که خودشان کمبود داشتند و می خواستند بر مردم غلبه و بی عقلی خود را تحمیل و یک نو حس برتری طلبی و حکومت بر مردم پیدا کنند. چهارم فرد بی عقل و دارای کمبود شخصیتی اگر کسانی مثل خود را به این جریان کودن مذهبی آخوند پسند وصل می کرد، هم خود بی عقلش رئیس این اشخاص مسخ شده می شد و با این بی عقلان شبکه مافیایی بوجود می آورد و هم از طرف آخوندها مؤرد تشویق قرار می گرفت. پنجم اگر هم فردی کمی عقل می داشت و زیر بار این افراد خود شیفته نوکر آخوند نمی رفت. این یعنی توهین به خدای احساسکور در ذهن و روح این افراد شبکه مافیایی نوکر آخوند. این یعنی ضد دین و خدا باوری . خدای احساسکور مطلقگرا در ذهن و روح این افراد مافیایی به این مافیاها فرمان می دهد که باید همه را بر علیه این فرد خاطی بشورانند‌. غلط می کند که زیر بار ما و خدای احساسکور ولایت فقیه نمی رود. مکافات او زندان و شکنجه است تا عقلش را از دست بدهد. این خدای احساسکور در ذهن و روح افراد مافیایی که از روی عقده و کمبود رجزخوانی می کرد تمام قد زیر سلطه خدای احساسکور مذهبی آخوندی و نوکر آخوند است. با وجود این نوکر صفتی خودش را خدا می داند، وای به خود آخوندها که ذهن و روح آنها گرفتار خدای احساسکور مطلقگرای مذهبی هزار و چهارصد سال است. خدای احساسکور آخوندها نه فقط مردم ایران، حتی تمام جهانیان را برده و بنده خودش می داند. جمع این مافیاها و جمع آخوند برای مسخ مردم خیلی به درد هم می خوردند.