۱. معصوم بودن این ۱۴ نفر خیالی و توهمی است. هیچ یک از ۱۳ نفر ساختگی و نفر چهاردهم خیالی (امام دوازدهم) مبرا از «گناه و خطا و سهو» (تعریف معصومیت) نبوده‌اند. به قول برخی از مورخان شیعه پیامبر اسلام در یک روز حدود ۷۰۰ تن از یهود بنی قریظه را از دم تیغ گذراند. علی خود در نهج البلاغه به صراحت می‌گوید که مبرا از خطا نیست. حسین خانواده‌ی خود را به صحنه‌ی جنگ برد تا قدرت را از یزید برباید (نگاه کنید به کتاب شهید جاوید). حسن قدرت را به خلیفه‌ی فاسد اموی (بنا به گفته‌ی شیعیان) واگذار و آخوندهای شیعه را برای یک هزاره درگیر توجیه عافیت طلبی وی کرد. همه‌ی دستاورد امام چهارم شیعیان بیماری وی در زمان شورش حسین علیه خلیفه در کربلا بوده است. از امامان دیگر هیچ اثری نیست جز یک مقبره و چند گفته که در وثوق آنها تردیدهای جدی وجود دارد.

۲. افرادی که در یک جامعه‌ی بدوی و قبیلگی زندگی می‌کرده‌اند نمی‌توانند الگوی انسان هایی باشند که در جامعه و عصر دیگری زندگی می‌کنند. آیا شما می‌توانید در میزان تماشای تلویزیون، ساعات حضور در شبکه‌های اجتماعی، میزان مصرف غذاهای یخ زده، به حداقل رساندن مصرف کالاهای پلاستیکی، نحوه‌ی رفت و آمد به سر کار، رعایت حقوق زنان و کودکان، پاسخگو کردن حکومت، و صدها مسئله‌ی دیگر که انسان امروز با آن درگیر است کسانی را الگو قرار دهید که مسئله‌شان ورود به دستشویی با پای چپ یا راست بوده است؟

۳. انسان‌ها کسانی را می‌توانند الگو قرار دهند که کارهایی انسانی و اخلاقی در چارچوب روابط دنیای امروز انجام دهند و برای افراد ملموس باشند. فاطمه‌ی زهرا به عنوان زنی که مورخان شیعه می‌گویند در ۹ سالگی ازدواج کرده و در ۱۸ سالگی از دنیا رفته (با داستان خوردن در به پهلو در عین حاملگی محسن برای تحریک احساسات مخاطب) هیچ وجهی برای ارتباط با زندگی زنان امروز که می‌خواهند مستقل و موفق و انسان و مادر و خواهر باشند ندارد. اما اوشین (قهرمان یک مجموعه تلویزیونی ژاپنی که در دهه ۶۰ از بوق حکومتی رژیم پخش می‌شد) با سختکوشی و تحمل برای زنان ایرانی در یکی از دشوارترین دوره‌های تاریخ حیات ایرانیان یک الگو بود و وقتی زنی در رادیو این نکته را اعلام کرد با حکم اعدام خمینی مواجه شد.

در روزهای انقلاب ۱۴۰۱ زنی الگوی زنان ایرانی است که با فریادهای مادر محمد قبادلو در برابر زندان رجایی شهر همدلی می‌کند و این زن نه معصومه‌ی ابتکار یا انسیه‌ی خزعلی یا همسران و دختران روحانیون شیعه و مقامات رژیم بلکه انجلینا جولی است که پیکر زیبا و برهنه‌ی وی را همه می‌توانند در فیلم هایی که بازی کرده ببینند. اگر مادر بودن یک ارزش باشد که هست اوج غریزه‌ی مادرانه را در پیامهای انجلینا جولی پس از انتشار ویدیوهای ضجه زدن مادران ایرانی می‌توان یافت نه زنان باورمند مسلمان در سراسر جهان اسلام. زن دیگر الگوی زنان ایرانی جسیکا چستین بازیگر دیگر امریکایی است که در طول دوران انقلاب ۱۴۰۱ تمام قد از جوانان ایرانی در هر گام دفاع کرده است. دفاع این دو از مردم ایران و خواهران و مادران ایرانی صد در صد انسانی و اخلاقی است و هیچ گونه شائبه‌ی سودجویی یا شهرت طلبی یا قدرت خواهی در آنها دیده نمی‌شود. آنها ثروتمند و قدرتمند و مشهور هستند و این داشته‌ها را در خدمت اهداف انسانی قرار داده‌اند.

۴. در دنیای امروز موضوع فردیت و خود-تصمیم گیری آن چنان رواج یافته که بسیاری اصولا به دنبال الگو نیستند. آنها با سعی و خطا و تجربه راه خود را پیدا می‌کنند. اکثر جوانان حتی پدر و مادر خود را الگو نمی‌دانند چه برسد به اعراب بادیه که هیچ تصوری از آنها ندارند.

۵. زنی که همه‌ی دست آوردش عمرش زایمان و خانه داری تا ۱۸ سالگی بوده است دیگر برای اکثریت زنان ایرانی الگو نیست. اکثریت دختران ایرانی چنین چیزی را نمی‌خواهند حتی با وام ازدواج و جایزه برای بچه‌ی سوم و چهارم. شاهد این امر آنکه رشد جمعیت کشور علی رغم یک دهه تبلیغات و محدودیت دولتی برای لوازم پیشگیری از ۳. ۵ درصد در دهه شصت به شش دهم درصد در سال ۱۴۰۰ تقلیل یافته است. تعداد ازدواج زیر ۱۸ سال نیز علی رغم تبلیغات تلویزیونی حدود ۱۷ در صد بوده است.

اگر الگو را به معنای قهرمان بگیریم امروز زنان ایرانی حتی به ژاندارک و رزا پارکز و فلورانس نایتینگل به عنوان قهرمان نیازی ندارند. آنها خود انبوهی از قهرمان دارند مثل: نیکا شاکرمی، آیلار حقی، ژینا امینی، آیدا رستمی، غزل غزل رنجکش، ژینا امینی، سارینا اسماعیل زاده، دنیا فرهادی، فرشته احمدی، غزاله چلاوی، اسرا پناهی، مینو مجیدی، مهسا موگویی، حدیث نجفی، حنانه کیا، هدیه نعیمانی، نگین صالحی، نگین عبدالملکی، کبری شیخ سقا، سارینا ساعدی، بهناز افشاری، پریسا بهمنی، نسیم صادقی، نادیا عرفانی، و دیانا محمودی. اینها الگوهای شجاعتُ ایستادگی در برابر زور و مبارزه برای احقاق حق خود هستند.

فاطمه‌ی زهرا حتی الگوی طلاب زن و دختران و همسران مقامات رژیم و روحانیت شیعه نیست چون اولا سخنانی که در مورد فاطمه‌ی زهرای تاریخی در منابر گفته می‌شود داستان سازی است و ثانیا هیچ نسبیتی با زندگی امروز آنها ندارد. آنها همانند بقیه‌ی زنان ایرانی عطر شانل، کیف گوچی، مایکل کورس و لویی ویتان، کفش آگ، و محصولات آرایشی استی لاودر مصرف می‌کنند، از همه‌ی ابزارها و جراحی‌های زیبایی مثل برست ایمپلنت، لایپو ساکشن، بوتاکس، فیلر، تاتو ابرو و اس کرو بهره می‌برند (چون پولش را دارند) که هیچ نسبتی با فاطمه‌ی زهرا ندارد. الگو بودن فاطمه‌ی زهرا حتی برای زنان چادری شیعه یک ترفند تبلیغاتی برای تحمیق عمومی بهره برداری از رانت‌های حکومتی است.