من می‌دانم که این قمار بزرگی است. نه فقط درمورد من به عنوان یک هموطن معمولی که در مورد هرکس دیگری که در مورد واگذاری وکالت گفتگوهایی از جانب خود با سیاستمداران جامعه جهانی به آقای رضا پهلوی یا هرکس دیگری یک تصمیم نهایی بگیرد، چرا که همه ما کمابیش نکات ضعف و قوتی داریم که ابتدا باید در مورد برآیند آنها به تفاهم نهایی برسیم.
من شخصا بارها نحوه گفتگو و تفاهم جریانات و شخصیتهای سیاسی با همدیگر را طراحی و منتشر کردم و حتی برای برخی فعالان حوزه سیاست و جامعه ارسال کردم و نقشه راه گذار از دیکتاتوری موجود به دموکراسی پایدار را هم در جلسات متعدد و هم به صورت انتشار اینترنتی در اختیار همگان قرار دادم اما عملا هیچ پاسخ در خور توجهی نسبت به آنها دریافت ننمودم. لذا هنوز هم معتقدم که این بن‌بست و وضعیت به ظاهر آچمز دارای راه برونرفت بسیار روشن و نیکویی است که اگر به آن طرحها و نقشه راه مراجعه شود امروز ما مجبور نخواهیم بود که به یک فرد مشخص به جای کمیته‌ای مرکب از شخصیتهای حزبی که خود برآیند ائتلافی فراگیر باشند وکالت بدهیم.
اما امروز علائم و شواهد حاکی از آن است که اصولاً اراده‌ای برای ائتلاف سیاسی نه میان احزاب سیاسی وجود دارد و نه فعالان جامعه مدنی که امروز نقش سیاسی را با تمام عدم آگاهیشان از دانش فنی سیاسی برعهده گرفته‌اند و نه شخص آقای پهلوی التفاتی به راه حل‌های پیشنهادی از خود نشان می‌دهند و این رفتار لاجرم ما را در برابر یک تصمیم نهایی در مورد کشور و مردمی قرار میدهد که حتی برای ساختن جامعه‌ای آزاد و آباد با تاخیر بسیار مواجهند و فرصت بسیار اندکی برای برونرفت از سرنوشت فقر عمومی وحشتناکی دارند که همین امروز هم رو در روی آنها قرار دارد.
این تصمیم نهایی، تصمیم واگذاری وکالت خود به کسی است که دارای حداقل‌های لازم برای آغاز گفتگوهای بین‌المللی با سیاستمداران ایرانی و غیر ایرانی و داخلی و خارجی و تشکیل یک اپوزیسیون ائتلافی است. لذا من ضمن حفظ حق خود دایر بر اعتراض به هرگونه تصمیم و یا گفتگو و تعهد مغایر با منافع ملی ایران و ایرانیان وکالت خود را به آقای رضا پهلوی از طریق انتشار این مطلب اعلام میکنم.
چنگیز عباسی
