اکنون ورق برگشت و خیزش انقلابی "زن زندگی آزادی" راز نهفته ی آن وکالت دادن ها را به وضوع عیان ساخت و خروش برآورد و افکار داخل و خارج را متوجه مصمم بودن خود در سرنگونی این نظام فرتوت و از کار افتاده کرد. و نشان داد که وکیل اصلاح طلب در چنین نظامی بنفع تداوم و طول عمر نظام اسلامی کار می کرد و موکل در چنین نظامی در هپروت، سیر و سیاحت می کرده. خیزش انقلاب ۱۴۰۱ بساط وکیل و موکل در چهارچوب نظام را، برهم زد. حالا همینها که به اصلاح طلبان اسلامی وکالت داده و توکل کرده بودند طلبکار شده و دادن حق وکالت و نمایندگی گروهی از ایرانیان به رضا پهلوی را، چه ها که جار نمی زنند!!!

بنظر می آید که این حضرات با اصل نمایندگی و "وکیل و موکل" مشکل نداشته باشند. مشکل شان رضاپهلوی است. از اینرو ترجیح می دهند به زندانیان سیاسی که به هیچ کجا دست شان هم بند نیست یا به اصلاح طلبان چندین بار امتحان پس داده، حق رهبری برای خیزش انقلابی جاری قائل شده و وکالت بدهند اما مبادا دیگران برای به ثمر رساندن مطالباتی به رضاپهلوی وکالت دهند! دادن وکالت در قالب رهبری سمبلیک رضاپهلوی از سوی مردم، که دیگر دق مرگ شان می کند. این حضرات در زمانه فقدان نخبگان سیاسیِ سیاست ورز و با بصیرت حاضرند برای اِعمال رهبری اصلاح طلبان دینی به خیزش انقلابی جاری، سر و کله بشکنند.

نتیجه: ما در عصر دموکراسی نمایندگی بسر می بریم. عصری که نمایندگانِ برگزیده شده مردم در هر پُست و مقامی وکیل اند تا از ایشان برای تحقق امری مدافعه نمایند. خیزش انقلابی "زن زندگی آزادی" نیز از این حق دموکراتیک برخوردار است و می تواند به هر کس که اراده کرد نمایندگی یا رهبری یا وکالت جهت پیشبرد امر خود، بدهد.

نیکروز اعظمی