به راستی چه بگویم در بارۀ محمد حیدری ملایری؟
اگر عمری بود در باره او خواهم نوشت و طی آن از ویژگی‌های شخصیت و اندیشه‌های والای او سخن خواهم گفت:
در این یادداشت کوتاه اجازه دهید بگویم که مرد بزرگی را از دست داده‌ایم.
مردی که به راستی بی نظیر و بی جایگزین بود.
دانشمندی در غربت که پس ازنزدیک ۵۰ سال همچنان ریشه در خاک ایران داشت!
او یکی از بزرگان دانش اختر فیزیک اروپا و سالها مسئول رصدخانه یا به قول خودش نپاهشگاه اروپایی در شیلی بود.
محمد حیدری ملایری
مهم تر از این او پژوهشگر زبان شناس و فرهنگ نامه نویس علمی در زمینه علوم دقیقه به ویژه فیزیک بود او زبانها و لهجه‌های گوناگون ایرانی را خوب می‌شناخت و سالها روی آنها تحقیق کرده بود و همه هم و غمش توسعه پیشرفت زبان فارسی برای پاسخگویی به نیاز‌های علمی دوران مدرن بود.
از همه مهم تر او انسان بسیار شریف و عاشق ایران و دشمن همه گونه تحجر و خشکمغزی و خرافه و تباهکاری فکری و عقیدتی و سیاسی در میهنش ایران بود و چون دیگر عاشقان ایران از حضور مستمرّ این آفات دلِ دردمندی داشت و البته در این زمینه‌ها می‌نوشت و سخن می‌گفت!
من بخت آنرا یافتم که علاوه بر دوستی ۴۰ ساله‌ای که با وی داشتم مدت ۶ سال در برنامه تلویزیونی گذری و نظری که دوست مشترکمان محمد رضا شاهید برای تلویزیون ایران فردا تدارک می‌دید همنشین او باشم و از منبع لایزال دانش او هم در زمینه علوم دقیقه و هم در بارهه زبان‌های ایرانی و هم در زمینه روشنگری و جهل زدایی از وی بیاموزم.
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید!
به همسر مهربان و فرزندانش و به همه خانواده و خاندان این انسان بزرگ و نیز به جامعه علمی جهان و به جامعه فرهنگی و زبانی ایران تسلیت می‌گویم!
م. سحر
http: //msahar.blogspot.com/
چگونه از شکست پرهیز کنیم؟ کورش عرفانی
