آری! نقش رسانه چی همین است!
همین است که در نقد اتفاقی که افتاده، مطلبی بنویسد یا برنامه ای بسازد، بعد شخصی که مورد انتقاد قرار گرفته و بنده ی خدا بیخ گوش اش عده ای سوءاستفاده چی، از نام و تصویر او در ابعاد شونصد در شونصد استفاده رذیلانه کرده اند و او از این کار خبر نداشته مطلع شود و مثل خانم گوگوش نازنین خبر دهد که از این سوءاستفاده خبر نداشته و «اکنون از همه ابزارهای قانونی برای شفافسازی و پاسخگو کردن عاملان این اقدام غیراخلاقی استفاده خواهد کرد و اجازه نخواهد داد این بی توجهی و سود جویی خدشه ای به همبستگی و باور های انسانی ما وارد کند».
ممنونیم از هنرمند نازنین مان گوگوش به خاطر استفاده از همه ی ابزارهای قانونی برای شفافسازی و پاسخگو کردن عاملان این اقدام غیر اخلاقی.
فقط انتظار داریم نتیجه اقدامات قانونی علیه سوءاستفاده چیان به اطلاع مردمی که به هر حال با نوشته های انتقادی ذهن شان خراب شده برسد و ماجرا ختم به خیر شود.
مثلا اولین کاری که خیلی سریع می تواند اتفاق بیفتد پایین کشیده شدن بیلبورد ها ست که البته فکر کنم الان دیر شده باشد چون این ماجرا مدت هاست که رسانه ای شده و شاید وقت پایین کشیدن طبیعی بیلبوردها رسیده باشد.
ثانیا علت باور این موضوع که خانم گوگوش از موضوع «بی اطلاع نبوده» این است که ما در کشوری مانند کانادا، اگر تصویری حتی شش در چهار از کسی بدون اجازه ی او در صفحه اینرنتی مان با بیننده ی صد نفر و بدون قصد اقتصادی منتشر کنیم، صاحب تصویر می تواند ما را به خاطر این کار چنان «سو» کند که سو ی منزل مان را هم فراموش کنیم.
جهت اطلاع خانم گوگوش عزیز که شرکت سوءاستفاده چی، احتمالا خودش را نماینده ی اختصاصی فروش محصولات ایشان هم می نامد!
امیدوارم خانم گوگوش نتیجه ی این «سو» کردن را به اطلاع همگان برساند تا سؤاستفاده کنندگان آتی پشت دست شان را داغ کنند و از این کارهای خبیثانه نکنند.
ما اخیرا نمونه ای داشتیم در همان حوالی کانادا -یعنی امریکا- که شما به عنوان شاکی، اصلا لازم نیست دهان بگشایید و چیزی از کسی بخواهید و دادگاه خودش همینجوری مثلا مبلغ ۵۰۰ میلیون دلار غرامت تعیین می کند و به این ترتیب داغی بر دل سو شونده گذاشته می شود که تا ابد فراموش نخواهد کرد.
