بنا برگفته های مسئولین حکومت اسلامی، از نمایندگان مجلس شان گرفته تا مسئولین سازمان اوقاف و وزارت میراث شان، بیش از 11 هزار «امامزاده» در ایران وجود دارد که زیر پوشش حمایتی دولت هستند یعنی برای همه ی آنها شجره نامه هایی قلابی دارند و بودجه هایی برای اداره و مرمت آنها.
البته حکومت اسلامی همچنان در حال ساختن امامزاده های بیشتری ست؛ برای فریب مردمان ساده و نادانی که به دلیل فقر مالی و یا فقر دانش ناشی از حضور حکومتی مذهبی و واپسگرا گرفتار این نوع فریب ها می شوند
گذشته از این هر انسان عاقلی می تواند با نگاهی به جدول تعداد این امامزاده ها در استان های مختلف، این پرسش را داشته باشد که فرضا در مازندران مگر چند تا امام زیسته اند که 1276 امامزاده ازشان بوجود آمده باشد
یا بیشترین این امامزاده ها که به امام هفتم و هشتم نسبت داده می شوند، چگونه در طول عمر کوتاهشان توانسته اند هزارها برادر و پسر و نوه داشته باشند. (ضمنا توجه کنید از آنجایی که امام ها قدرت کنترل نوع جنس بچه های خودشان و حتی قوم و خویش ها داشتند، نود و نه درصد این امامزاده ها مرد هستند)
تازه هر بار که امامزاده ای را «کشف» می کنند معمولا در کنار محوطه های تاریخی و باستانی ایران قرار دارد، و به دلیل توسعه آن شروع به تخریب آثار تاریخی می کنند تا به قول خودشان فضای امامزاده را بزرگتر کرده و مسجدی هم در کنارش بسازند.(1)
اما نکته ای که سالهاست روشن شده و ما بارها در «بنیاد میراث پاسارگاد» درباره اش گفته و نوشته ایم، آن است که بیشتر این «امامزاده» ها، آرامگاه ها و آتشکده هایی از دوران باستان هستند. که یا در دوران صفویه آن را مرمت کرده و امامزاده خوانده اند و یا مردمان علاقمند به یادگارهای تاریخی شان، از ترس تخریب به آن نامی اسلامی داده اند. (2 و 3)
نمونه بزرگش آرامگاه کوروش است که قرن ها به نام «مادر سلیمان» خوانده می شد و نمونه دیگرش آرامگاه «بی بی شهربانو» متعلق به شهزاده ای ایرانی ست که قرن ها آن را امامزاده و حتی به عنوان همسر امام حسین معرفی کرده اند. و تعدادی امامزاده که با پیشوند یا پسوند خاتون و بی بی داریم که می شود رد آن ها را تا دوران باستان و آتشکده های آناهیتا، خدازن ایرانی پیدا کرد.
متاسفانه چند سالی ست که حکومت اسلامی متوجه شده که زیر هر کدام از این آرامگاه های باستانی و به ويژه آتشکده ها مقادیری آثار تاریخی و سکه های تاریخی و گرانقیمت نهفته است. و درست همانگونه که در مورد آثار تاریخی و فرهنگی، هر چند وقت یکبار به عنوان مرمت به سراغ یکی از این اماکن می رود و آن جا را زیر رو می کند. آثار را می دزد و دوباره «امامزاده قلابی» را از جیب مردم، می سازد تا مردمان بدبخت دیگری را به آنجا بکشاند.
تازه ترین این ویرانگری ها (زیر نام مرمت) بر سر یک بنای تاریخی چند صد ساله آمده به نام «امامزاده سلیمان» که در شجره نامه ی ساختگی او برادر امام رضا معرفی شده (یکی از صدها برادر امام رضا!).
به گفته خبرگزاری های دولتی، روز گذشته پنجشنبه 22 تیرماه 1401،عده ای می ریزند و به نام مرمت در یک «عملیات خاکبرداری سنگین، حفره ای بی ربط با مرمت، زیر دیوار بنا بوجود می آورند که سبب می شود بخشی از دیوار و بنا فرو بریزد. بعد هم میراث فرهنگی و سازمان اوقاف مثل همیشه می گویند: «ما خبر نداشتیم و بی اجازه این کار انجام شده است»
ما دوستداران میراث فرهنگی و تاریخی می دانیم که این بار نیز ظرف چند روز سر و صدای این ویرانگری نیز خاموش می شود؛ مردمان عادی آنقدر گرفتارند که حواس شان پی این چیزها نیست، بیشتر اهالی سیاست هم که سرشان گرم کار خودشان است و در شان خودشان نمی دانند که به این مسایل «بی ربط با سیاست» بپردازند.
می دانیم به زودی مرمتی عجولانه انجام می شود و آتشکده ای خاموش و یا شهزاده ای بی نام همچنان در انتظار خواهند بود تا فردایی که حکومتی متمدن، ایراندوست نام آنها را به جای نام های قلابی بنشانند.
شکوه میرزادگی
چهاردهم جولای 2023
https://www.isna.ir/news/
http://archive.savepasargad.
