به باور من دادن این شعار و تکرار آن در مناسبت‌های مختلف، فقط تاکید بر روش «آمرانه» و بی گذشت رضا شاه در مقابل زورگویی‌ها و استبداد مذهبی ملایان است. حکومت و حتی استبداد مذهبی ملایان نه در دوران محمدرضاشاه وجود داشت که او (حتی اگر بخواهد) بتواند جلویشان بایستد، و نه اکنون شاهزاده رضاپهلوی (حتی اگر بخواهد) می‌تواند (بدون داشتن سمتی رسمی و قانونی) جلوی این زورگویی‌ها را بگیرد.

در واقع در شرایط کنونی شعار «رضاشاه روحت شاد» تنها شعاری ست که هم خشم مردم نسبت به حاکمین کنونی را نشان می‌دهد و هم خواست آن‌ها را برای داشتن کسی چون رضاشاه در رویارویی با این حکومت را.

والبته این خاص مردمان ایران هم نیست (درست یا غلط) در همه جای دنیا توده‌های مردم و حتی گاه طبقات تحصیل کرده زمان هایی چون جنگ و یا اوج جنایات یک دیکتاتوری به دنبال کسی می‌گردند و یا از کسی یاد می‌کنند که آمرانه «از پس دشمنان وطن و یا دشمنان آزادی خواهان برآید». نزدیکترین‌اش در دوران ما رییس جمهور اوکراین است که تا قبل از ایستادگی آمرانه و شجاعانه‌اش درمقابل روس‌ها، نه تنها یکصدم این محبوبیت را هم نداشتِ بلکه حتی مورد انتقاد بسیاری از هموطنانش هم بود.

هر چه هست در حال حاضر به نظر می‌رسد که «رضاشاه روحت شاد» بیش از هر شعاری که نامی در آن است، مورد علاقه مردمان می‌باشد و در عین حال هیات حاکمه هنوز و همچنان از شنیدن این شعار هم می‌هراسد و هم دست و پایش را گم می‌کند.

شکوه میرزادگی