احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا
شعار نفرت برانگیز مرگ بر این و آن با ظهور فاجعه انقلاب اسلامی در میان ما ایرانیان و به تبع آن در میان بسیاری از مردم کشورهای عرب و همسایه ما رونق گرفت، بی آنکه هیچ یک از ما واقعا به ژرفای زندگی، مفهوم و ارزش آن و حتی خود مرگ و آثار روحی و روانی آن بر انسان مدرن فکر کرده باشیم.
شاید این سه تصویر تازه و دنیایی که در پشت آن نهفته است ما را از آن خوابی بیدار کند که دنیای بی مروت ایدئولوژی، ثروت، قدرت و بی تفاوتی نسبت بر ارزش و زیبایی های زندگی، و جهانی سرشار از شگفتی ها سایه افکنده.
دونالد ترامپ می گوید در صورت انتخاب مجدد او به مقام ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۲۴ میلادی، او یکشبه به جنگ خونین میان ارتش روسیه و نیروهای مقاومت اوکراین پایان خواهد داد. اگر چنین امری امکانپذیر است، غفلت و گناه دولت جو بایدن برای ادامه این جنگ و مرگ هزاران انسان روسی و اوکراینی به چه علت بوده؟
چگونه می توان صدها و شاید هزاران سیاستمداران و دولتمردان و ثروتمندان و ایدئولوگهای مسبب شروع و ادامه این قتل عام به نام جنگ را به پای دادرسی و عدالت کشاند؟
هیچ جنایتی در جهان بالاتر از ظلم به کودکان نیست. از آنهم وحشتناکتر و ضد انسانی تر محروم کردن کودکان از موهبات یک زندگی شاد و سلامت برای رشد و خدمت آنها به اجتماع و نسلهای آینده با حربه سیاست و جنگ.
فرقی نمی کند آنها کودکان اسراییلی باشند یا فلسطینی. انسان انسان است. اما شرمنده انسانی که با دیدن این دو کودک فلسطینی در غزه فریاد صلح خواهی او برای پایان دادن به این جنگ سبعانه از هر دو سو بلند نشده باشد.
به چهره این سربازان جوان نگاه کردن و اینکه کدامشان فردا زنده خواهد ماند غمی سترگ را در قلب هر انسان همدرد با قربانیان حمله بیرحمانه و ضد انسانی حماس علیه شهروندان اسراییلی بر می انگیزد.
آیا راهی جز کشتن همنوع برای ابراز یا اثبات حق یا نظر خود در میان ما انسانها باقی نمانده؟ آیا نوع بشر پیش از آنکه طبیعت انتقام بیرحمی ما به خود را از ما بگیرد، ما خود را با جنگ و جنایت و جهل منقرض نکرده ایم؟
برای چنین دنیایی طلب مرگ کردن خود عشق و پایبندی به زندگی است!
از سهراب سپهری یاد بگیریم:
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار
نیست بجز دیدن یار
زندگی نیست بجز عشق
بجز حرف محبت به کسی
ورنه هر خار و خسی
زندگی کرده بسی
زندگی تجربهی تلخ فراوان دارد
دو سه تا کوچه و پس کوچه
و اندازهی یک عمر بیابان دارد
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد
در این فرصت کم!؟
سخنی کوتاه در مورد ناآگاهی علی جوانمردی
نامه محمود صادقی به رییس دانشگاه هاروارد