ویژه خبرنامه گویا
روزنامه سپاه سرانجامِ این سیرک تکراری انتخاباتی را از هماکنون روشن کرده و نوشته است:
"... خروجی صندوق رأی هشتم تیر با مشارکت حدود ۶۰ درصد و پیروزی هرکدام از نامزدها یعنی پیروزی جمهوری[حکومت] اسلامی. "
یعنیای مردم بدانید که شما مشارکت کنید یا نه، ما شرکت "حدود ۶۰ درصد" را اعلام خواهیمکرد و این پیروزی حکومت و رهبر کودککش آن خواهدشد!
***
وضع حکومت در درون ایران
وضع حکومت در درون ایران برای همگان به ویژه آنان که در درون ایران هستند، روشن است. وضع چنان آشفته است که حکومت برای سود بردن از آن جمعیتی که با هر حیله و ترفند و هزینهای در سوگواری رییسی گردآوری کرد و اینک با تایید یکنماینده از سوی اصلاح خواهان حکومتی شکستخورده و بیپشتوانه، به شتاب خواسته است با ایجاد سراب و نوید ایجاد تحولی در آینده به خیال خود مردم را به پای صندوقهای رای بکشاند. حکومت از هماکنون برنامه دارد که با هیاهو یک مشارکت ۶۰ درسدی دروغین را اعلامکند و برای مدتی نفس آسودهای بکشد. ولی آیا مردم یکبار دیگر با این تناب پوسیده به ته چاه خواهند رفت؟ روحانی که هیج، خاتمی که بزرگ این اصلاح حواهان بود با پشتوانه ۲۲ میلیونی استثنایی آن دوران چهکرد که حتا اگر، به فرضِ محال، این نماینده آنها در وضع آشفته امروز نیز انتخاب بشود چه خواهدکرد؟ بُزرگِ اینها که پس از هشتسال سود بردن از جایگاه و امکانهای پُستِ ریاست جمهوری و خزیدن زیر"خیمه عمود انقلاب" یعنی همین رهبر بیمار و متوهم و آدمکش، سرآخر گفت که"من تنها یک تدارکاتچی بودم" چه رسد به این یکی. مردم در درونِ ایران خیلی بهتر از ما در بیرون از ایران میدانند که به چه شکلی با سیرکِ انتخاباتی حکومت برخورد کنند و چه پاسخ درخوری به رهبر بیمار و متوهم بدهند.
سیاست بیرونی حکومت
ولی آنچه به سیاست بیرونی حکومت پیوند دارد نیز به ویژه بسیار نامناسب است. حکومت با ترفند پذیرش یک نماینده اصلاح خواهان شکستخورده حکومتی در سیرک انتخاباتی میخواهد به کشورهای دیگر چهره دموکراتی از خود نشاندهد. ولی این چهره سیاه و بدنام درست شدنی نخواهد بود. حتا در منطقه سالها زیر نفوذ خود با بهرهگیری گسترده از مزدوران، وضع حکومت نابسامان است ودیگر آن اقتدار گذشته را ندارد.
رها کردن گروه تروریستی حماس در یورش وحشیانه به اسراییل که نتیجهاش فاجعه در غزه است، برخورد سخت محمود عباس که آشکارا به خامنهای میگوید دست از سرمردم فلسطین بردارید و ما نمیخواهیم قربانی سیاستهای شما باشیم؛ شادی و پخش شیرینی شماری از مردم در غزه و سوریه پس از نابودشدن رییسی؛ عدم شرکت بشار اسد در برنامه حکومتی سوگواری رییسی، تایید او بر خواست امارات در باره ادعای مالکیت به سه جزیره همه آشکارترین نشانهها بر بیزاری و دوری از حکومت اسلامی و سیاستهای ویرانگر او در منطقه است.
از سویی دیگر تاکید چین، یکی از اربابهایِ کمونیست خامنهای، بر همین نکته مالکیت امارات برسه جزیره ایرانی خلیجفارس و بی اهمیتی به اعتراض حکومت ایران به این موضعگیری چین از رویدادهای مهم است که نشان میدهد خامنهای تنها بازیچهای برای چین و روسیه است و پشتیبانی آنان ازحکومت تنها در راه سود وبهره خود است. چین اندک، اندک کشورهای عربی منطقه را زیر تسلط خود گرفته و برنامههای گستردهای در این کشورها دارد و هرگز سودوبهره فراوان خود ازاین کشورهایِ ثروتمند را به سود حکومتِ ناکارآمد و نادان ایران قربانی نخواهدکرد.
بیانیه سه کشور قدرتمند اروپایی بریتانیا، فرانسه و آلمان در محکومیت سیاست انرژی اتمی حکومت ایران و ارائه قطعنامه به شورای آژانس انرژی اتمی و تصویب قطعنامه در این شورا و نامه این سه کشور به سازمان ملل برای پیگیری این قطعنامه که میتواند به فعال شدن "مکانیسم ماشه" و برگرداندن همه تحریمهایِ متوقف شده از سال ۲۰۱۵ منتهی شود؛ لو رفتن کوششهایِ جاسوسی حکومت ایران در کشورهای اروپایی بهویژه در انگلستان و سوئد؛ لو رفتن استفاده حکومت ایران از گروهای بزهکار و مافیایی برای کشتن مخالفان و ترور و بمبگذاری در کشورهای گوناگون پیآمدهای بدی برای حکومت داشته است. جدیدترین نمونه آن در سوئد رُخ داد که از بهرهگیری حکومت از یک گروه جنایتکار برای انفجار در سفارت اسراییل پرده برداشت و چند روز دررأس خبرهای رسانههای سوئد قرار داشت. اینها تنها نشانههایی از شکست سیاستهایِ بیرونی، بی اعتباری و بی آبرویی حکومت اسلامی ایران در چشم جهانیان است. حکومت بسیار مانور میدهد که سازمان ملل برای نابودی رییسی سوگواری کرده، پرچم را نیم افراشته کرده و جلسه ویژه ترتیب داده است. نمیگوید که این رسم فرمالیته جهانی است، عکس و فیلم صندلیهای خالی آن جلسه را که نشان نمیدهد! این یک روی قضیه است و روی دیگرش این است که سازمان ملل با این رفتار میخواهد این آدمخواران تبهکار را شاید برسر عقل آورده که آنان از آدمکشی، ترور، آدمربایی، گروگانگیری، دزدی دریایی، قاچاق بینالمللی و ناامنی در منطقه وسیله مزدوران خود دست بردارند که تنها نشانِ خوشخیالی بیهوده سازمان ملل است. این حکومتی تبهکار با دستانی خونین و تا مغزاستخوان فاسد است که "اصلاح وبهبود" در سیستمِ آن مرگِ آن را رقم میزند. گرهکور کارِ این حکومت نیز تنها با دستان مردم ستمکشیده ایران و جوانان برومند آن باز خواهدشد. چگونگی آن برای نگارنده روشن نیست ولی هرچه باشد در درجه نخست در ایران تعین خواهدشد.
***
شرکت نکردن مردم در سیرک انتخابات، میتواند یکبار دیگر درک و توان بالای مردمِ ایران را نشانداده و امیدهایِ واهی خامنهای و باندهای مافیایی وابسته به او را برباد دهد.
کوروش گلنام
سیاست «معمای حلشده» نیست، اکبر کرمی
آینده انتصابات در جمهوری اسلامی، کیانوش سنجری