１- بستن درب همه تاسیسات هسته ای و غنی سازی و نیز آغاز همکاری بدون قید و شرط با آژانس. این تنها دروازه خروج از بحران و برداشته شدن بی سابقه ترین تحریم های بین المللی و نجات ایران است. کشور ما برای برپایی تاسیساتی که نه امکان نگهداری از آن را داشت و نه اساسا به آن نیاز داشت در حساس ترین مقاطع تاریخی بیش از دو هزار میلیارد خسارت جبران ناپذیر و تکرار نشدنی را متحمل شد که ثمره نهایی آن، میلیتاریزه و مافیایی شدن معادلات کشور است.

２- برقراری مذاکرات مستقیم، بدون پیش شرط، و شفاف با آمریکا تنها راه برداشته شدن تحریم های ایالات متحده آمریکاست. انواع تحریم های ویرانگر آمریکا علیه ایران به صورت مستقل و جداگانه در اختیار سه نهاد سنا، کنگره، و به شکل فرمان های اجرایی روسای جمهور آمریکاست. یادآوری می شود که بدون حل مشکل رابطه با آمریکا و برداشته شدن تحریم ها، دیر نیست که کشور ما تبدیل به ویرانه ای بدتر از کوبا شود که امروز می توان آن را به یک قوطی کنسرو خالی زنگ زده تشبیه کرد که زمانی شعارهای انقلابی مکتبی روی آن نوشته شده بود. امروز آن قوطی کنسرو زنگ زده یادآور عملکرد تاریخی دو رهبر جاه طلب و متوهم و ایديولوژیک ایران و کوباست که سرزمین خود را بر سر لجبازی کودکانه با کاخ سفید به خاک سیاه نشاندند.

３- تعهد به دادن اینترنت آزاد و نامحدود و پر سرعت به مردم ستم دیده ایران و قطع دست نهادهای مافیای دولتی فروش اینترنت و فیلترشکن و پذیرش این اصل که نیاز به اینترنت برای شهروندان از آب و نان واجب تراست.

４- به رسمیت شناختن حق تظاهرات و اعتراض های مسالمت آمیز برای مردمی که ۴۵ سال از سوی جریان های مذهبی افراطی وحشیانه سرکوب شده اند.

５- آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان سیاسی عقیدتی و تضمین آزادی بیان که دستاوردهای پایمال شده انقلاب مشروطه ایران هستند.

６- لغو حکم اعدام با این هدف که که نظام حاکم برای ارعاب شهروندان و سرکوب خواسته های برحق مردم اقدام به گروگانگیری از تظاهرکنندگان نکند.

７- قول صریح مبنی بر مخالفت صریح شفاف و علنی علیه طرح فاشیستی و ضد میهنی نور و حجاب اجباری که اجرای آن بخش مهمی از طرح سرکوب مردم ایران بویژه زنان است.

آنچه که نوشته شد یک شعار سیاسی تبلیغاتی نبود.

بدون لحاظ این شروط ، کشور ما وارد شاخه های جدیدی از تونل بحران وعقب افتادگی های تقریبا جبران ناپذیر خواهد شد. هشیار باشیم که یک طبقه جدید تازه به دوران رسیده حدود دو میلیون نفری متشکل از ۲۰۰ خانواده مذهبی حاکم بر ایران، ۹۰ ٪ جمعیت ایران را گروگان گرفته اند. این خطر را جدی بگیریم که بدون در نظر گرفتن بحران های هفت گانه ای که به آن اشاره رفت، طبقه جدید ممکن است برای حفظ منافع خود، دانسته یا ندانسته کشور را درگیر جنگ داخلی کند، و یا حتی تجزیه !

:::