صلاح الدین خدیو
تا اینجای مناظرەی امشب، می توان گفت پورمحمدی پدیدەی آن و فراتر از انتظار بود. وی در نقش یک " اصلاح طلب " به مراتب صریح تر از پزشکیان ظاهر شد.
احتمالا با این منظور که با ارائەی نقدهای "ساختاری تر " از سایرین، تاکتیک متعارف کاندیداهای اصلاح طلب در انتخابات های ریاست جمهوری را خنثی و آنها را به لحاظ گفتمانی خلع سلاح نماید.
انتقاد از وضع موجود در کلیت آن و به شمول سیاست خارجی که گوینده را در قبای داشتن بیشترین زاویه با هستەی اصلی قدرت قرار می دهد، ابزار برندەی حسن روحانی در هز دو انتخابات 92 و 96 بود.
به نظر می رسد پورمحمدی آمده تا با در اختیار گرفتن این ابزار آن را بی اثر کند.
احتمالا حضور پورمحمدی با این بیان و گفتمان، عمدەترین تفاوت مناظرەی امسال با ادوار قبل است.
طبعا برای عموم مخاطبان تشخیص " صریح " از " اصیل " در میدان پروپاگاندا آسان نباشد و تمایز مفهومی میان پورمحمدی و پزشکیان رنگ ببازد.
هدف اصلی این رویکرد ایجاد این همانی ذهنی میان یک اصلاح طلب میانه رو و یک "اصلاح طلب تاکتیکی" است.
فایدەی دیگر این تاکتیک جلوگیری از ساخته شدن دو قطبی و جایگزین کردن فضایی چند قطبی است.
صرفا در یک انتخابات دو قطبی اکثریت خاکستری تکان می خورد و آرای خاموش فعال و به سبد اصلاح طلبان می ریزد.
حسام الدین آشنا مشاور پورمحمدی قبلا با چند قطبی خواندن این انتخابات "سر درون " اصولگرایان را برملا کرده است.
تاکتیک تبلیغاتی قالیباف هم موید این فرض است. گویی به عمد از تقابل با پزشکیان پرهیز می کرد و نمی گذاشت مواجهەی تندی صورت گیرد.
احتمالا با این نیت، که فضای مباحث بیش تر از این باز نشود و احیانا تاثیری "نامربوط" روی افکار عمومی و الگوی انتخاباتی آنان نگذارد.
غیر از این، زاکانی و قاضی زاده همان نقش چهار سال قبل را برعهده دارند.
زاکانی به ویژه توپخانەی جناحی برای وضعیتی است که پزشکیان بخواهد صریح تر حرف بزند.
مسائل فراموش شده
عطریانفر: رتبه اول مناظره، پورمحمدی بود