صادق زیباکلام - ایران اینترنشنال و داستان عکس با آقای حمید نوری

ماجری از تشکیل کمیسیون پزشکی قانونی در ۱۱ تیرماه آغاز شد. آن کمیسیون پیرامون رسیدگی به وضعیت بیماری من و زندانی بودنم تشکیل میشد. مسئولین قضایی هم بمنظور شرکت درآن کمیسیون و پاسخ به پرسشهای احتمالی اعضاء آن و تهیه مدارک پزشکی یک هفته به بنده از زندان اوین مرخصی داده بودند.

روز جمعه باتفاق دوتن از دوستان به حسینیه ارشاد میرفتیم برای رای دادن. نزدیک به حسینیه اتوموبیلی دفعتا کنارمان نگهداشت و آقای حمیدنوری با عجله از آن پیاده شدند و گفتند آقای زیباکلام من میخواهم با شما عکس بگیرم و راننده اتومبیل هم بیرون آمد و شروع به گرفتن عکس نمود. بااینکه اکراه داشتم اما با توجه به جایگاه ایشان و وضعیت خودم، جسارت اینکه به ایشان نه بگویم را نداشتم. معمولا هم خیلی‌ها در خیابان و معابر عمومی تقاضای عکس گرفتن با من را مینمایند.

هنگام رای دادن هم درمحاصره خبرنگاران همان جمله همیشگی‌ام را گفتم که "بجز صندوق رای وزارت کشور، هیچ گزینه دیگری برای تغییر نداریم. " هنوز به منزل نرسیده بودم که در صدر اخبار ایران اینترنشنال قرار گرفتم. عکس با حمید نوری باعث شد که دق و دلی رای دادن راهم سرم خالی کنند.

من معتقدم که خیلی تفاوتی میان ایران اینترنشنال و صدا و سیمای ج.ا وجود ندارد. هردو بجای روایت واقعیت‌ها، باورهای سیاسی خودشان را بعنوان خبرپخش میکنند. هردو بجای دعوت از کارشناسان بیطرف،ازطرفداران خودشان نظرمیگیرند. مخاطب هردو،هیچگاه خبری از آنان نمیشنود که مغایر با باورهای مدیران آنان باشد.

ایکاش هر دو آنان یکمقداراز BBC ,CNN و الجزیره میتوانستند تعهد خبررسانی بیطرف را یاد بگیرند. ایکاش هر دو آنان مثل نقل ونبات به افرادی که مثل آنان نمی‌اندیشند توهین نمیکردند؛ مخالفین‌شان را آنقدر راحت، مزدور، وابسته، نفوذی، وسط باز و... نمی‌خواندند. احترام به کسانیکه مثل آنان نمی اندیشند پیشکششان، ایکاش یاد میگرفتند به آنان برچسب نزنند. اگر کروات و پاپیون آقایان و آرایش شیک بانوان ایران اینترنشنال در لندن را قدری کنار میزدیم، چهره واقعی آنان با همکاران صدا و سیمای‌شان درتهران خیلی تفاوتی پیدانمیکرد. میتوان در قلب لندن بود و برنامه هایی تهیه کرد که از نظر تولید محتوی با برنامه هایی که در قلب صدا و سیما درجام جم تهران تولید میشوند خیلی تفاوتی نداشته باشند.