*
*
برای مهسا امینی ستارۀ آسمانِ ایرانزمین
هله مهسا هله مهسا زِ در آمد
هله خورشید بخندید وُ برآمد
به خدا خنده وُ گریه همه بُهتم
همه بُغضم زِ خیالت خبر آمد
چه کُنَد دیدۀ حیرت دلِ زارم
همۀ جان وُ جهان چشمِ تَر آمد
همه شورابۀ چشمم بِدرَخشَد
هله سرسبزیِ او در نظر آمد
تو همه نکهتِ روحی وُ بهاری
زِ نگاهت غمِ دوری به سر آمد
همه هجرانِ جهان رفت زِ خاطر
زِ نشاطِ تو نشان وُ اثر آمد
هله مهسا هله مهسایِ عزیزم
به خدا همنَفَسم از سفر آمد
هله از خانه در آیید وُ ببینید
که زیبایِ غزلخوان قَمَر آمد
هله مهسا قَمَر وُ قُمریِ باغم!
هله ساقیِ زمان در سَحَر آمد
هله این مِی که زِ چشمانِ تو جوشد
هله رامشگرِ عشقت شَجَر آمد
دلِ گُل وا شد وُ خندید وُ برقصید
به تنِ خستۀ گُل بال وُ پَر آمد
هله هنگامۀ آزادیِ انسان
هله بیداریِ آتش قَدَر آمد
هله زین مشغله غوغا شده اینجا
هله هنگامۀ آن دادگر آمد
قفسِ از صحنۀ هستی تو ستُردی
هله پروازِ کبوتر سَمَر آمد
هله ققنوسِ سَبُکبال برآمد
به خدا گُلرخِ من شعله ور آمد
همه زیبایی وُ رازی تو بزرگی
همه جا جان شد وُ جان جلوه گر آمد
تو قشنگی همه شوقی همه شوری
هله مهسا که دمید وُ ظفر آمد
هله مهسا که در آیینه شکُفتی
هله اشکوفۀ عشق‌ات به بر آمد
هله مهسا که تو شادیِ جهانی
چه بگویم که سخن مختصر آمد
همه مشتاقِ تماشایِ شکوهت...
که چو عشقِ تو عیان شد شرر آمد
رضا بی‌شتاب
*
*
مرطوب شد نگاهت، ویدا فرهودی
آقای پزشکیان راه‌های بهتری هست، کوروش گلنام
