بر برگِ سرگردان درخشد شبنمِ ناب
بر دفترِ تنهایی‌ام بارانِ مهتاب
در چشمِ شب اشکی نهان وُ بغض وُ بُهتی
اما دلش روشن خیالش در تب وُ تاب
باور مکن مرگِ گُلِ زیبایِ هستی
بارِ دگر می‌رُویَد ازین خاک وُ شاداب
او جانِ عاشق بود وُ عاشق کِی بمیرد
شیدایِ هستی آتشی توفنده بیتاب
اندیشه شد در ریشه هایِ تاکِ هستی
در جانِ عاشق رقصِ شورانگیزِ مستی
اکنون درختی بی خزانست وُ شکوفا
ای منکرِ زیبایی‌اش اینک تماشا!
یادِ نگاه وُ خنده وُ رقصِ قشنگ‌ات
آرامِ دریا در نگاهت موجِ نجوا
اِستارگان در زیرِ پایت نغمه سازند
بالابلندی با شکوهی آسِمان سا
زیبایی‌ات راز وُ نیازِ زندگی شد
جانم فدایت عشقِ من جانانِ یکتا
در کوچۀ تاریکِ تاریخِ پریشان
فانوسِ فکرت بشکند کابوسِ زندان
باران رسید از آسمان با ساز وُ آواز
ای دانۀ نشکفته اینک گاهِ پرواز
آشوبِ شادی در تن شنهایِ صحرا
سرسبزیِ صحرا سُرودی شد همه راز
آهنگِ بی همتایِ هامونِ محبت
همزاد وُ همذاتِ رهایی جمله اعجاز
اینک جهان همراهتان همپا وُ همبال
لبخندِ آزادی زمان را زنگِ آغاز
بنگر سپهر وُ خوشۀ خورشیدِ امید
می‌رُویَد وُ می‌بالَد ازین جشنِ جاوید
با جامۀ گُل جامِ می‌رقصان وُ تابان
ایرانِ ما از عشقتان سرمست وُ خندان
زن زندگی آزادی آن شعرِ شعورست
شعری که جوشد چون شرابِ نابِ رخشان
از روزگاران یادگاران همدلی شد
با واژۀ رؤیایی وُ زیبایِ انسان
با من بیا با من بیا دلدار وُ یارم
ما اتحادِ روحِ هم در جانِ ایران
زن زندگی آزادی وُ ایرانِ بِشکوه
با شعله‌های سرکشِ بشکفته چون کوه
رضا بی‌شتاب
*
*
