به بهانه آزادی آقای میرحسین موسوی و بانو زهرا رهنورد گرد‌هم‌آیی داشته باشند.
خوش‌بختانه شمار زیادی در ایران از این پیش‌نهاد پشتیبانی نموده‌ و به ایشان پیوسته‌اند.

بدخوانی‌ها

چون ایشان بهانه گردهم‌آیی را آزادی آقای موسوی و بانو رهنورد از زندانِ‌خانگی (ازاسفند ۱۳۸۹ تا کنون) بیان داشته‌اند، مانند همیشه شماری، که به‌گمان ‌باید بیش‌تر بیرون از ایران باشند، به مخالفت و بدگویی پرداخته‌اند و با تفسیر خود آن را بازگشت به دامان اصلاح‌خواهان حکومتی دانسته‌اند. هر کس در بیان دیدگاه خود آزاد است ولی به اندکی توجه و دقت هم نیاز است. مبارزه در ایران گرفتاری‌ها و دردِ سرهای ویژه خود را دارد و مردِ میدان می‌خواهد. هریک از این هم‌میهنان در ایران پیش از رفتن به چنین گردهم‌آیی باید چشم‌به‌راه هرگونه نامردمی و ستم‌گری از سویِ حکومت باشند. دستِ‌کم ما که در بیرون از ایران توان چنین کاری را نداریم چوب لای چرخ کار آنان در ایران نگذاریم. دلیری، انسان و میهن‌دوستی همه کسانی که در ۲۵ بهمن در این گردهم‌آیی شرکت خواهندکرد ستودنی است.

پشتیبانی از مبارزه زندانیان درون ۳۴ زندان ایران با اعدام

من امیدوارم هم‌میهنان شرکت کننده در گردهم‌آیی ۲۵ بهمن، از مبارزه زندانیان درون ۳۴ زندان ایران و حرکت انسان دوستانه و درست "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" آنان پشتیبانی کنند. با به میان آوردن این کار ارزشمند زندانیان با آن امکان‌های بسیار اندک و سختیِ کارِ آنان در زندان‌ها، به نیرومند‌تر شدن این خواسته در بیرون از زندان‌ها و گسترش آن در میان مردم نیز یاری رسانده می‌شود. شرم‌آور است که پس از ۴۶ سال حکومت اسلامی هم‌چنان بالاترین شمار اعدام‌ها در جهان را دارد. چون همیشه این سال‌هاس ننگین، حکومت در آن‌چه منفی و ناانسانی است رتبه نخست جهان را دارا بوده است!

کوروش گلنام
*