بر این اساس، چگونه می‌توان ادعا کرد که "نسل انقلاب و جنگ، خواسته‌های دنیایی نداشته و حتی اصل دنیا برایشان مهم نبود"، وقتی در تظاهرات‌ها شعار "نان، مسکن، آزادی" سر می‌دادند و یا چگونه می‌توان گفت "نسل انقلاب و جنگ، از جهت فکری به وسیله «روحانیت» به ویژه شیعی هدایت می‌شد؛ در حالی که بسیاری، باورهای دینی یا سیاسی دیگری داشتند و خود را نیازمند "هدایت" روحانیت نمی‌دیدند و یا چطور می‌توان ادعا کرد که "برای زنان نسل انقلاب و جنگ، «پوشش» [همان حجاب اجباری]، ارزش محسوب می‌شد"، در حالی که نخستین تظاهرات اعتراضی علیه جمهوری اسلامی، تظاهرات چند ده هزار نفری زنان علیه حجاب اجباری در هفته‌ی دوم پیروزی انقلاب بود و یا چگونه می‌توان گفت "برای نسل انقلاب و جنگ، تلازم دین و سیاست، اصل بدیهی بود"، در حالی که حکومت دینی برای انواع اقلیت‌های دینی و دگراندیشان و دگرباشان فقط تهدید، تحقیر و حتی مرگ به ارمغان آورده بود؟!
البته همه‌ی قیاس‌ها نادرست نبوده‌ند. اینکه "هر دو نسل نسبت به وضع موجود و رژیم حاکم، ناراضی بودند. " یا "هر دو نسل شجاع، جسور و حماسه آفرین بوده و حاضر بوده و هستند که برای مقاصدشان هزینه سنگین دهند. " و یا "مقامات و کارگزاران حکومتی، هیچکدام از این دو نسل و مطالباتشان را جدی نگرفتند. " و چند مورد دیگر، بیانگر واقعیاتی هستند که سالهاست دیگر، بر همه آشکار شده است.
به نظر من باید در چنین قیاس هایی، از روش شناسی دقیق تر و عینی تری استفاده کرد، تا بتوان به برآیندهای روشنگرانه و واقع بینانه تری دست یافت.

کیقباد یزدانی
*