خانم فروهر!

ما مردم از آبان 96 با رژیمی که 47 سال پیش ایران را به کمک امثال پدران شما اشغال کرد، در وضعیت جنگ گرم به سر می‌بریم. پس، از هر نیرو و کمکی، چه خارجی و داخلی به شدت استقبال می‌کنیم چون با دست خالی نمی‌توان با این رژیم خونخوار جنگید و پیروز شد، و ابداً مایل نیستیم کودکانمان با دست خالی قربانی تشویق اعتراضات مدنی جریانات سیاسی شوند که فقط کوری، زندان و طناب دارش به آنان می‌رسد، و پُز سیاسی‌اش به شما. کم خون دل خوردیم از آن نمایش‌های تهوع آور سلبریتی‌های سیاسی و حقوق بشری که مشخص بود فقط به جاه‌طلبی سیاسی خود می‌اندیشند نه به نجات ایران.

به همین دلیل، حملات اسرائیل را یک اعتراضِ جدیدِ مردمی تلقی می‌کنیم که این بار اتفاقاً توانستیم با کمترین کشته و زخمی، بیشترین صدمه را به این دشمن سنگدل و بی‌رحم بزنیم. ما از کشته شدن این سران جنایتکار بی‌نهایت خوشحالیم و خوشحالیم که توانستیم با پشتیبانی هوائی تنها دوست حقیقی خود در جهان، نه تنها انتقامِ خون برخی عزیزانمان را از مهمترین عوامل سرکوب بگیریم، که دشمن مشترک خود را تا آستانه‌ی سقوط تضعیف و خوار نماییم.

روی سخنم با کسانی مثل شماست که به نظر نیتی متفاوت با آن 1151 نفر و دیگر "فعالان" دارد و طرفدار اصل نظام ج ا نیست اما با این مواضع و کنشگری، آب به آسیاب ج ا می‌ریزد.

آیا نمی‌دانید که هیچ ایرانی وطن‌پرست و آدم عاقلی موافق جنگ نیست؟

یعنی نمی‌دانید ج ا یک حکومت جنگ‌طلب و اشغالگر است که 47 سال پیش جنگ را با همه دنیا و با مردم خود آغاز و رویارویی نهایی با اسرائیل و ملت ایران، نتیجه محتوم سیاست‌های خصمانه‌ای است که علیه این دو ملت اتخاذ کرده؟

یعنی نمی‌دانید توفان جنگ بین ملت-حکومت / اسرائیل-حکومت، حاصل بذر نفرتی است که 47 سال پیش خوی وحشی این حکومت آن را کاشت؟

آیا آن 450 نفر و این 700 نفر نمی‌دانند که زد و خورد، به عنوان انشای جنگ، آخرین رکنِ تشکیل‌دهنده‌ی پدیده جنگ است؟ حکومتی که قصد (عنصر معنوی) و اراده (عنصر رفتاری) جنگ با کشوری دیگر را دارد و در جهت تحقق این اراده، نه تنها لاف نمی‌زند که همه ثروت ملت خود را صرف تجهیز و توسعه نیروهای نیابتی و موشک‌های اتمی و غیر اتمی نموده، بر روی آنها نابودی اسرائیل را به زبان عبری حک و روزشمار نابودی این کشور را در اصلی‌ترین میدان پایتخت به نمایش گذاشته، و رهبرش بارها به‌طور صریح در تریبون رسمی نابودی اسرائیل را وعده داده و این وعده را از طریق نیروهای نیابتی دو سال پیش عملی نموده؛ پس آن کس که ابتدا زد، لزوماً آغازگر جنگ نیست... چون طرف مقابل 46 سال و مشخصاً 25 سال صبر کرده تا شاید مذاکرات نتیجه دهد، اما نداد و پیش‌دستی کرد تا غفلتاً هدف یک حمله فراگیر مثل 7 اکتبر قرار نگیرد و این مهم را دنیای متمدن و مردم ایران درک می‌کنند و می‌فهمند که این موجود لات بی سر و پا که به هیچیک از قواعد دیپلماسی و رفتار حقوق بشری پایبند نیست، و عنقریب به دانش ساختن بمب نزدیک می‌شود بالاخره باید کسی پیدا می‌شد سر جایش بنشاند و گفته‌ی صدر اعظم آلمان از این دیدگاه هم بسیار دقیق است و هم درست.

در واقع، درک این موضوع که هرگونه ضربه به ج ا به عنوان دشمن مشترک ملت ایران و اسرائیل، نه تنها جایز که تنها راه رهایی و ساده‌تر از آن است که بتوان این حقیقت را در تودرتوی بازی با الفاظ و ژست انسان‌دوستی و ضد جنگ مغلطه کرد...