مولانای بلخی(1):

اوست نشسته در نظر من بکجا نظر کنم/اوست گرفته شهر دل من بکجا سفر برم

باز هوایِ عاشقی بُرد مرا به ناکجا

باز نیازِ عاشق وُ باز قرارِ آشِنا

تبسمِ ستاره ای؛ شکوهِ عاشقی

کبوتری شکوفه ای شِکُفته چون خدا!

دلم میانِ سینه ام به ناگهان تپید

نگاهِ من پرنده شد که جان کُنَد فدا

چه شد؛ بگو چرا به گریه آمدی دلا!

زِ وحشتِ شرارتِ زمانه بی صدا...

به خلوتم درآمد وُ جهانِ من شد او

زِ عشقِ او شدم زِ غربت وُ بلا رها

تو آفرینِ آفرینشی برای من

خدایِ من تویی؛ مَشو زِ جانِ من جدا

جوانیت جهان وُ جلوۀ شگفتِ جان

گذشتم از کنارِ تو شمیمِ خوش نوا

چه ناشناسِ تازه ای که در دلم دمید

به سِحرِ عشقِ سرکشِ تو مانده ام به جا

زِ راه وُ کوچه ات تکان نخورده ام دمی

تو سرپناهِ بی پناهی ام تویی سَرا

به راهِ تو همیشه منتظر نگاهِ من

کجا شدی بهارِ جاودانه ام بیا

میان شعله های شعرِ عاشقانه ام

توانِ رفتن وُ نرفتنم کجا کجا!؟

بسانِ صیدِ دل سِپُردۀ اسیرِ مات

عقابِ عشقِ تو مرا رُبوده بی هوا

که دیده دلبری که دل بَرَد نهان کُنَد!؟

شَفَق زِ اشکِ خنده اش شود چو کیمیا

بخوان فرشتۀ قشنگِ چشمه هایِ شعر

که روحِ چشمه از تو سرخوشست وُ با صفا

خیالِ تو به پیشِ چشمِ من ترانه شد

خدایِ من نگارِ من صدا بزن مرا

سخن مگو زِ قصۀ سفر که رفته ای

تو لحظه های هستی ام؛ تویی تو جانفزا

تو بالِ باوری؛ سپهرِ آرزویِ من!

که پَرگشایَم از غمِ قفس زِ انزوا...

فسانه ای تو شعرِ شادمانیِ زمان

تو آتشی! زِ نبضِ زندگی مَشو سوا

تو آسمانِ ساده وُ قشنگِ خانه ای

بزرگ وُ نازنین وُ ماهِ روزگارِ ما

کجایی ای همه بهانۀ جوانی ام

بیا که خسته از سکوتم وُ تویی صدا

سه شنبه 28 مردادماه 1404///19 اوت 2025

ــــــــــــــــــــ

1-کلیات دیوان شمس؛مولانا جلال الدین محمد مشهور به مولوی،جلد 1 صفحۀ 543.مطابق نسخۀ تصحیح شدۀ استاد بدیع الزمان فروزانفر.مؤسسۀ انتشارات نگاه چاپ چهارم:1377.