مخوان ای خدعه گر خود را وطن دوست

که رسوا می شوی در زیرِ هر پوست

>

نخواهد بشنود کس اسمِ ایران

اگر آید برون از نایِ شیطان

>

تو که مِهری به میهن در دلت نیست

مُرادت جز دغل کاری دگر چیست؟

>

چو هستی در جهان همدستِ ابلیس

سپاهی می زند بر دستِ تو لیس

>

فراموشت شده هر آنچه گفتی؟

از این مُلکِ کهن هرگز نگفتی

>

همیشه بر لبت شهر عرب بود

به جای اصفهان شام و حلب بود

>

نشاندی نام خود هم سنگِ چنگیز

نکردی لحظه ای از فتنه پرهیز

>

ربودی چون مغول اموالِ خانه

کنون سرقت کنی شعر و ترانه

>

توهم می کِشد سویِ سرابت

ز خون پر می کُنی جامِ شرابت

>

کشیدی بر وطن تصویر اندوه

بخواندی صوتِ خوش ممنوع و مکروه

>

ببینی بیخرد پایانِ خود را

که باشد عزمِ زن از جنس خارا

>