صادق زیباکلام

سخنی به اغراق نرفته اگر گفته شود که تغییر تعرفه‌ها مهم‌ترین تصمیم ترامپ از ابتدای ریاست‌جمهوری‌اش بوده.

علیرغم مخالفت‌های بسیاری هم درداخل آمریکا و هم ازسوی متحدین آن کشور، ترامپ این سیاست را به اجرا درآورده. درراستای شعار"اول آمریکا"، استدلال وی آن بوده که آمریکا انبار کالاهای وارداتی شده وافزایش تعرفه ها کمک به رقابت تولیدات ساخت آمریکا می‌نماید.

او این تصمیم را سرنوشت‌ساز برای جهش اقتصاد آمریکا می‌دانست.

اما علیرغم دفاع قاطعانه ترامپ ازتعرفه ها وسرزنش رؤسای‌جمهور قبلی که چرا این سیاست را به اجرا نگذارده بودند و بالاخره علیر‌غم کلی افتخار و مباهات که او دارد به اقتصاد آمریکا جان تازه‌ای می‌بخشد، یک قاضی فدرال جلوی اجرای آن سیاست را گرفته و آنرا بیرون ازحیطه اختیارات رئیس‌جمهور اعلام می‌نماید.

هنوزترامپ ازآن شوک بیرون نیامده بود که دادگاه دیگری تصمیم وی مبنی برقطع بودجه دو میلیاردی دانشگاه هاروارد را غیرقانونی اعلام نمود. ترامپ دل‌خونی از برنامه های آن دانشگاه بالاخص طرفداری دانشجویان آن از فلسطینی‌ها داشت.

البته ظرف شش ماه گذشته این چندمین باراست که قانون جلوی تصمیمات وی را می‌گیرد.مشابه همین اتفاق در دور نخست ریاست جمهوری‌شان اتفاق افتاد.هنوزدرکاخ سفید مستقر نشده بودکه اعلام نمود اتباع ۸ کشورحق ورود به آمریکا را ندارند.ترامپ گفت این تصمیم را به جهت بهبود امنیت کشورش می‌گیرد.

اما یک دادگاه فدرال آن تصمیم را مغایر با اختیارات رئیس‌جمهور دانست و اعلام نمود که رئیس‌جمهورنمی‌تواند مانع از ورود قانونی اتباع کشورهای دیگر که دارای ویزای معتبر هستند به آمریکا شود.

جایگاه قانون در آمریکا را مقایسه کنیم با جایگاه قانون در ایران.تا قبل انقلاب مشروطه جایگاه حکومت درآسمان‌ها بود. شاه سایه خدا بود واوامرملوکانه لازم الاجرا. اما مشروطه حکومت را ازآسمان به زمین آورد و اختیارات آنرامحدود به قانون نمود.شخص اول مملکت دیگر نمیتوانست هرچه اراده میکند را اجراء نماید.

می‌توان پرسید که ظرف ۱۲۰ سالی که ازمشروطه میگذرد،کدام دفعه حکومت درایران همچون ترامپ درآمریکا نتوانسته تصمیم یا سیاستی را که میخواسته به اجرا گذارد چون قانون چنین اختیاری به حکومت واگذارنکرده بوده؟