آوازِ پایش می رسد پاییزِ زیبا

با ساز وُ ضربِ باد وُ برگ وُ ابرِ تنها

گرمایِ چشمانِ من وُ بغضِ غزلها

فکر وُ بیان فوارۀ فصلی فریبا

تابیده غم بر پنجره با چهره اَفرَنگ(1)

خورشیدِ نقاشی شگفت انگیز وُ یکتا

چاووشِ کوچ وُ پچپچ وُ آهنگِ رفتن

هنگامۀ رنگین کمانِ رنگ وُ غوغا

گویی که از این کوچه کولی ها گذشتند

اما به جا جوشیده سبزارنگِ نجوا

بدرودِ گُل با خانه وُ با خاطراتش

از چشمِ چامه می چِکَد اشکی چو دریا

غوغایِ رفتن در سفر با پایِ انکار

اشکِ نهان در سرگذشتِ جان وُ پیدا

در برزنِ آیینه وُ در برکۀ یاد

از عشقِ تو آتش به پا شد جانِ شیدا

رسوایِ تنهایی شدیم آخر کجایی!

یک لحظه آغوشِ تماشایی تو بگشا

طعمِ خوشِ عشق وُ دل وُ دنیایِ دلدار

آمد درختِ خاطرم خاموش وُ گویا

هر برگِ لرزان شد جدا از شاخه گریان

اما امید رویشِ عشق ست وُ خُنیا

می ریزد وُ می بوسد وُ می بویَد آخر

هر برگِ بارانی به تنهایی زمین را...

مشاطۀ شب با شراب آمد به دیدار

گفتا غمت از آنِ من مَی نوشِ رؤیا

گفتم که ای ماهِ قشنگِ نقشه پرداز

زیبایی ات تنهایی ات افسونِ والا

جانم فدایت ای رفیقِ روزگاران

لبخندِ خود گُم کرده ام از سوزِ سرما

در سینه ام آتش به پا؛ خاکسترم کرد

داغی که از یادِ عزیزان مانده بر جا...

گفتا بنوش اینک شرابِ نابِ پاییز

لبخندِ اکنونِ تو شد فردایِ دنیا

بنگر گذرگاهِ زمان وُ زندگی را

یارانِ ما اینک غزل خوان وُ شکوفا

سه شنبه 1 مهرماه 1404///23 سپتامبر 2025

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1-اَفرَنگ=شکوه وُ نیکویی وُ حِشمت وُ زیبایی وُ زیب وُ فر.