سیاستمداران بر ماه و مردم بر زمین ...!

در دفتر ایام امروز برگ تازه‌ای ورق خورد: خبر آمد که مکانیزم اسنپ‌بک فعال شد و تحریم‌ها، که گویی مار خفته بودند، دوباره سر از سوراخ برآوردند و بر گرده اقتصاد ما نشستند. هنوز دود این خبر بر آسمان رسانه‌ها بالا نرفته بود که مردان بلندپایه جمهوری اسلامی یکی پس از دیگری بر منبر سخنرانی صعود کردند و نغمه‌ای خوش در گوش خلق خواندند: نگران مباشید! تحریم‌ها بیشتر بار روانی دارد! تمهیدات لازم اندیشیده‌ایم تا کم‌اثر یا بی‌اثر گردد!

این سخن‌ها در گوش مردم چنان بود که گویی طبیب بی‌تجربه بر بالین بیمار درحال مرگ آید و بگوید: مرگت بیشتر بار روانی دارد، غصه مخور! و بیمار اگر توان خنده داشت، از شنیدن این مرهم خالی، قهقهه‌ای تلخ سر می‌داد.

اما برای آنکه بدانیم این لاف‌زنی‌ها بی‌سابقه نیست، باید از حکایتی یاد کنیم که در تاریخ سیاست جهان باقی مانده است.

می‌گویند در روزگار اتحاد جماهیر شوروی، روزی برژنف، رهبر وقت، فضانوردانش را احضار کرد و گفت:
رفقا، آمریکایی‌ها بر ماه قدم نهادند و دنیا را به شگفتی آوردند. ما باید از ایشان پیشی بگیریم. تصمیم گرفته‌ایم شما را بر خورشید فرود آوریم.

فضانوردان، که هنوز عقل در سر داشتند، با ترس و تردید گفتند: اما رفیق برژنف، خورشید سوزان است، ما خواهیم سوخت.

برژنف که در خیال خویش همه چیز را حل کرده بود، با وقار گفت: نگران نباشید، حزب فکر همه چیز را کرده است. شما را شبانه به خورشید خواهیم فرستاد.

این حکایت، اگرچه در ظاهر لطیفه‌ای برای خنده است، در حقیقت آینه‌ای تلخ است از وعده‌های بزرگ و غیرممکن رهبران که فاصله‌ای به اندازه خورشید و ماه با واقعیت دارند.

اکنون به ایران امروز بازگردیم.

مسئولان ما همانند برژنف سخن می‌گویند. تحریم‌ها را که همچون کوه بر شانه اقتصاد نشسته است، چیزی جز "بار روانی" نمی‌دانند. تدابیرشان، چنان استوار است که همانند سفر به خورشید در شب، تنها بر کاغذ خوش می‌نشیند. مردمان اما هر روز با جیب خالی، سفره‌های کوچک، داروهای کمیاب و قیمت‌های سر به فلک کشیده، در آفتاب سوزان واقعیت می‌سوزند.