کاش می شد روح رهبران مرده حماس را احضار کرد و از آنها پرسید این چه بلایی بود بر سر مردم غره آوردید؟
فرزانه روستایی
کاش می شد پرسید آن حمله ۷ اکتبر چه دستاوردی برای غزه و فلسطینی ها داشت؟ آیا ویران شدن سقف خانه ها بر سر ساکنان و گرسنگی فلسطینی ها و نیز جنازه ۸۰۰۰ نفر از مردمان شهر که دو سال است در زیر آوار مانده ارزش آن را داشت تا ۵۰ گروگان اسراییلی را برای دو سال پنهان و آنها را هر روز جابجا کنید؟
آنچه حماس با مردم فلسطین کرد دقیقا همان کاری است که جمهوری اسلامی با مردم و خاک ایران کرد. ما ۴۵ سال است که در ۷ اکتبر جمهوری اسلامی و نظام ولایت فقیه دست و پا می زنیم. حماس غزه را ویران کرد برای هیچ و جمهوری اسلامی میهن ما را به گروگان گرفت برای بمبی که هرگز ساخته نشد. مردم ایران نیز به فقر کشانده شدند برای غنی سازی و گردیدن سانتریفوژها و تحکیم قدرت کسانی که منابع کشور را خرج نیابتی ها کردند. سنگین ترین سازمان های سرکوب را راه انداختند تا کسی جرات اعتراض به اختناق و تبلیغات مهوع مذهبی و حجاب اجباری نداشته باشد و مردم به مرگ آرام و تدریجی و جمعی رضایت دهند.
با پایان جنگ در غزه دوران سیاه اسلامگرایی افراطی و نظامیگری به نام اسلام نیز پایان خواهد یافت. بی شک بازسازی غزه از سوی نهادهای بین المللی و نیز سرمایه گذاری های گسترده باعث می شود تا مردم به طعم زندگی عادت کنند و افراط گرایی بی منطق بتدریج بی تاثیر شود.
بی شک سکوت پیرامون تشکیل کشور فلسطینی که در تحولات اخیر مورد استقبال بسیاری از کشورها قرار گرفت پاشنه آشیل پروژه کاخ سفید است. این همان پاشنه آشیلی است که رژیم تهران نیز با همه ابزار خود با آن مقابله کرد.
بعید است مساله فلسطین دوباره از جایی سر در نیاورد و در روابط اسراییل و اعراب تنش زا نشود. طرح صلح ترامپ ممکن است بحران غزه را آرام کند، اما مساله ۷۰ ساله ضرورت تشکیل یک کشور فلسطینی موضوعی است که می تواند زمینه ساز بازتولید یک ۷ اکتبر دیگر در آینده باشد. اما آنچه در آن تردیدی نیست این است که اگر در آینده دوباره مقاومتی صورت بگیرد احتمال اینکه موتور اعتراضات رنگ و بوی اسلامی داشته باشد کمتر است. حماس مانند جمهوری اسلامی همه شانس های اسلام را برای پیدا کردن راه حل بحران های ریشه دار سوزاند، همانطور که اسلام سیاسی در ایران فاجعه آفرید از این به بعد هر جنبش سیاسی که رنگ مذهب به خود بگیرد بوی غزه را نیز با خود خواهد داشت و اعراب نیز با نگاه متفاوتی آن را خواهند دید.
افراط گری سیاسی معمولا در جریان توسعه اقتصادی پایدار و گسترش نهادهای مدنی رو به افول می گذارد و عقلانیت جای آن را میگیرد. آنطور که ترامپ وعده داده است قرار است غزه در آینده اولین بخش از خاک فلسطین باشد که به شکوفایی اقتصادی و سرمایه گذاری خارجی می رسد.اگر چنین رخدادی در غزه محقق و پای دخالت های خارجی در منطقه نیز کوتاه شود شاید بتوان پیش بینی کرد که موضوع تشکیل کشور فلسطینی از زاویه متفاوتی قابل پیگیری باشد. البته قطع جریان نفوذ آخوندهای تروریست ایرانی خود به خود زمینه ساز تحولات زیادی خواهد بود.
:::

نقش اسراییل در آینده ایران