هزاران سال ایرانیان با هر مذهب ومرامی در شب بلند یلدا در خانه ها، گذرگاه ها، بلندی ها وآتشکده ها دور هم جمع شده و در انتظار تولد خورشید، آن یگانه ی حیات بخش و پاک کننده تاریکی ها، به رقص و شادمانی و نوش خواری می پرداختند.

از ۱۴۰۰ سال پیش (که گرفتار اشغال انقلابیون مسلمان شدیم) اگر چه همچنان هر ساله پنهان و آشکار یلدا را گرامی داشته ایم؛ اما دو عنصر عمده جشن های یلدایی از مراسم ما حذف شده اند:

- جشن و شادمانی در اماکن عمومی و گذرگاها، که انقلابیون مسلمان آن را برنمی تافتند و به ناچار پنهانی و خانگی شدند
- برچیدن رسم تزئین درختان همیشه سبز سرو و کاج که به باور نیاکان مهر پرست ما مظهر ایستادگی در مقابل سرما و امید رسیدن به روشنایی بودند، به وسیله متعصبین مسلمان.

خوشبختانه اهمیت درخت همیشه سبز یلدا و رسم تزیین آن، به وسیله ی سربازان رومیِ باورمند به مذهب مهر، به کشورهای اروپایی برده شد، و هنوز به عنوان درخت کریسمس یکی از عناصر زیبای جشن های سال نوی میلادی در همه جای دنیاست و در واقع ما آن را گم نکرده ایم.

و باز خوشبختانه ما یک دوره پنجاه و چند ساله پهلوی ها را داشته ایم که بازگشت یا در واقع به روزشدن شکوهمند جشن های ملی ما، و کشیده شدن آن به اماکن عمومی بوده، که اثراتی فراموش نشدنی از خود به جای گذاشت، تا جایی که اشغال دوباره سرزمین مان در سال ۵۷، و کشیدن شمشیر ممنوعیت و ویرانی بر میراث ملی ملموس و ناملموس ما،عشق به این میراث را چند برابر کرده است؛ اگر چه متاسفانه دوباره مردم از برگزاری گسترده و عمومی جشن های ملی شان منع شده اند.

سال هاست می بینیم در حالی که عیدها وعزاهای مذهبی -حکومتی با بودجه های هنگفت و با های وهوی و تبلیغ در اماکن عمومی برگزار می شود، از قول «دانشمندان» قلابی و بیانیه های «شورای انقلابی»شان مردم را به گذراندن جشن های ملی در خانه ها و در حد یک «میهمانی خانوادگی» تشویق می کنند.

و چنین است که یکی از مبارزات مهم فرهنگ دوستان این است که جشن های ملی مان را همانگونه که در گذشته، به اماکن عمومی بکشانیم

برهمین اساس بنیاد میراث پاسارگاد افتخار دارد که در بیست سال گذشته علاوه بر این که یکی مشوقین برگزاری جشن های ملی ایرانی مان بوده ، همیشه تلاش داشته که بر اهمیت اجتماعی بودن و بیرون کشیدن این جشن ها از خانه ها تاکید داشته باشد.

ما همچنین تلاش کرده ایم که با مطرح کردن اسناد معتبر تاریخی، درخت همیشه سبزمان را به جشن های یلدایمان، بازگردانیم، به امید آن که در فردای ایران، دوباره این درختان زینت بخش سراسر خیابان ها و اماکن عمومی ما نیز باشند.
یلدای زیبای ایرانی خجسته باد

شکوه میرزادگی
از سوی بنیاد میراث پاسارگاد