مرام مصدق: نیاز مبرم امروز، و فردای ایران، احمد وحدت خواه

مصدق قاعدتا در راه انقلاب اسلامی به تعبیری که رهبران امروز ایران از نام شهدا برای تحکیم و ادامه قدرت استبدادی خود بهره می برند شهید نشد. اما جان و مال و زندگی خود را وقف میهن و مردم خود کرد. از آن گذشته او گل سرسبد آزادیخواهان و میهن دوستان ایرانی، شهره عالم و اصیل ترین فرزند مشروطیت ما باقی مانده است. نام او اگر امروز و در دوران خلافت ولی فقیه بر معبر و خیابانی نیست چه جای تاسف، که در چشم دل میهن پرستان نام مصدق همواره بر شاهراه آزادی و سعادت ملت ایران جاودانه می در خشد

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

«مهدی چمران رييس شورای اسلامی شهر تهران در خصوص اخبار برخی رسانه ها برای نامگذاری خيابان ولی عصر يا خيابانی ديگر به نام دکتر مصدق گفت: «چنين طرحی در شورای شهر وجود ندارد و شورا به نامگذاری معابر بر اساس مصوبه نامگذاری معابر می پردازد.»
مطبوعات ایران

در روزهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی که هنوز کینه تاریخی آیت الله خمینی و پیروان او نسبت به نیروهای ملی گرای ایرانی و نماد آنها مرحوم دکترمحمد مصدق از موضع فرصت طلبانه آنها جرئت خودنمایی پیدا نکرده بود، خیابان پهلوی، به خیابان مصدق نامگذاری شد. بعدها با نمایش علنی دشمنی حکومت ولایت فقیه با تاریخ و فرهنگ ایرانی و همزمان قلع و قمع نیروهای سکولار و ملی این خیابان هم به ولیعصر تغییر نام پیدا کرد.

واقعیت آن است که ما ایرانیان نسبت به رهبران و پادشاهان میهن خود، به ویژه در قرن اخیر، همواره یا با بغض و کینه قضاوت کرده ایم و یا جز با ستایش و مجیزگویی از آنان یاد ونامشان را بر زبان نیاورده ایم. شاید آن روزی که کتاب های تاریخی کودکان دبستانی ما نامهای ستارخان و رضا شاه و محمد رضا شاه و مصدق و خمینی و حتی همین احمدی نژاد را در کنار هم و با ذکر اعمال نیک و یا بد آنها به چاپ برسانند ما بتوانیم بگوییم که در آن روز دموکراسی و همزیستی مسالمت آمیز و انسانی برای ملت ایران به ارمغان آمده است. برای رسیدن به آن روز اما، شاید مرام و میراث مصدق بهترین راهنمای دست یابی به این آرمان ملی باشد.

شکست تجربه های نوسازی ایران به شیوه حکومت های متکی بر استبداد فردی در دوران پهلوی ها، علیرغم همه خدمات میهن دوستانه آن دو پادشاه و دستاوردهای عظیم اجتماعی، فرهنگی و صنعتی آن دوران، و سپس بن بست جاری مملکت برای دستیابی به آزادی و پیشرفت و رفاه هنوز سی سال پس از انقلابی ویرانگر در پی این آرزوها، قاعدتا می بایستی ما را متوجه این واقعیت تلخ کرده باشد که راه همه این رهبران ملی و مذهبی به جامعه مورد دلخواه مردم ما ختم نشده است.

تاریخ شکست های متعدد ما ایرانیان در کسب دموکراسی و حکومت قانون و در پناه آنها ساختن جامعه ای متمدن و پیشرفته که مستحق نام ایران و ایرانی باشد بدون شک با تاریخ شکست نیروهای بورژوازی ایرانی در به سرانجام رساندن این آرزوها مترادف بوده است.

مصدق نه به شیوه های استبداد سلطنتی در نوسازی ایران دل بسته بود و نه به سو استفاده از مذهب برای پیشبرد عقاید لیبرال دموکرات خود معتقد بود. به علاوه، مصدق با تکیه بر دستاوردهای انقلاب مشروطه و دنبال کردن آرمان روشنفکران و توده های سازنده آن استعمار خارجی و دنباله روان داخلی آنها را نیز سد راه استقلال میهن می دید و با تلفیق آزادیخواهی و مبارزه با قدرتهای خارجی حاکم بر اقتصاد و سیاست ایران معقول ترین و عملی ترین راهکار سیاسی را برای موفقیت کامل مشروطیت و گام نهادن ایران به جهان پیشرفته دنبال می کرد. جهانی که دنیای صنعتی و دموکراتیک آن نه در پناه استبداد سلطنتی و نه باعوامفریبی و مغلطه دین و مردمسالاری و مهمتر از آن به رهبری نیروهای بورژوازی و سکولار خود به این مقام و موقعیت رسیده است.

آقای چمران در ادامه خبر مزبور گفته است

شيوه نامگذاري معابر در پايتخت بر اساس نامگذاری آنها به اسامی شهيدان گرانقدر انقلاب اسلامی، و پس از آن اسامی گل ها، مشاهير و سپس کلمه های اصيل فارسی در اولويت قرار دارد.»

مصدق قاعدتا در راه انقلاب اسلامی به تعبیری که رهبران امروز ایران از نام شهدا برای تحکیم و ادامه قدرت استبدادی خود بهره می برند شهید نشد. اما جان و مال و زندگی خود را وقف میهن و مردم خود کرد. از آن گذشته او گل سرسبد آزادیخواهان و میهن دوستان ایرانی، شهره عالم و اصیل ترین فرزند مشروطیت ما باقی مانده است. نام او اگر امروز و در دوران خلافت ولی فقیه بر معبر و خیابانی نیست چه جای تاسف، که در چشم دل میهن پرستان نام مصدق همواره بر شاهراه آزادی و سعادت ملت ایران جاودانه می در خشد.

اینهم شعری در یکصدو بیست و هفمتین سالرور تولد ا و در هفته جاری: