فرجام سفيدچشمی، داريوش سجادی

صحنه انتخاب دهمين دور رياست جمهوری ايران با توجه به شيوه ورود احمدی نژاد و عقبه سياسی و تبليغاتی اش به اين ميدان، خواسته يا ناخواسته از "ميدان رقابت" مُبدل به "عرصه جنگی" تمام عيار شد که در هر حالتی نخستين بازنده محتومش شخص احمدی نژاد است

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

[email protected]

ماهيت جنگی اين دوره از رقابت های انتخابات رياست جمهوری، چه به حساب نابلدی احمدی نژاد در رفتار سياسی گذاشته شود و چه محصول قصد و تعمد آگاهانه ايشان در خلق چنين فضائی باشد؛ به هر حال در فرجام اين جنگ نمی توان ترديد کرد که احمدی نژاد پردازنده بيشترين هزينه در اين جنگ خواهد بود. هزينه ای که قهراً کليت نظام نيز بی نصيب از آن نخواهد ماند.
خلق چنين «آرايش جنگی» از لحظه ای کليد خورد که احمدی نژاد در نخستين مناظره تلويزيونی خود، رقابت اصلی اش را با هاشمی رفسنجانی توصيف کرد که در پشت سه نامزد رقيب وی «صحنه گردانی» می کند.
اظهاراتی که می توان آن را به حساب القائات «محمد علی رامين» مشاور هميشه در سايه احمدی نژاد گذاشت که پيشتر گفته بود:
هاشمی رفسنجانی خشمگين از شکست چهار سال پيش خود اکنون با سه گانه موسوی ـ کروبی ـ رضائی به مصاف احمدی نژاد آمده. (۱)
ظاهراً انگيزه احمدی نژاد و بعضاً رامين و ديگر متعلقات رئيس جمهور از اتخاذ اين رويکرد، بازتوليد فضای دوقطبی دور دوم انتخابات رياست جمهوری سال ۸۴ بود که طی آن احمدی نژاد توانست با قرار گرفتن در دوگانه «شاهزاده و گدا» از موضع دادخواهی «فقرا از اشراف» پيروز آن مبارزه انتخاباتی شود.
اما احمدی نژاد در تکرار و بازتوليد آن تجربه دچار يک خطای استراتژيک است.
اشتباه راهبردی وی آنجا بود که در مناظره با ميرحسين موسوی بصورتی غيرمترقبه و علنی هاشمی رفسنجانی را به عنوان رقيب اصلی اش در انتخابات معرفی کرد که با آستين چرکی مانع از مبارزه وی با مفاسد اقتصادی شده و به اين نيز اکتفا نکرد و نام فرزندان وی و ناطق نوری رئيس دفتر بازرسی رهبری نظام را نيز به عنوان مختلس و متهم به دست ناپاکی در مقابل خود مطرح کرد که جملگی در يک جبهه به مصاف وی در انتخابات آمده اند.
اين در حالی است که پيش از آن حسين شريعتمداری مدير مسئول روزنامه کيهان نيز که نقش محوری در تبليغات رسانه ای احمدی نژاد را در ايام انتخابات عهده دار بود؛ طی سخنرانی در اصفهان در توصيف حقانيت جبهه احمدی نژاد و ضلاليت جبهه مقابل با قرينه سازی آناکرونيک از نهضت عاشورا ابراز می داشت:
آنها که شال سبز می بندند بدانند که شال سبز از قرآن مقدس تر نيست. قرآن را هم بر سر نيزه کردند. بايد ديد ماهيت امر چيست ... دشمن مطمئن باشد ديگر مالک برنمی گردد صحنه عاشوراست ولی اين بار قرار نيست حسين شهيد شود؛ بلکه زمان هلاکت يزيدها و عمر سعدهاست! (۲)
چنين اظهاراتی را می توان حاکی از سطحی انديشی و فقد نگاه استراتژيک ايشان در منظومه منافع ملی ايران تلقی کرد.
ظاهراً مدير مسئول کيهان در لحظه بيان چنان اظهاراتی به آن اندازه جوگير شده بود تا متوجه لوازم ادعای خود نشود که چنانچه در فردای انتخابات ۲۲ خرداد در صورت شکست محتمل نامزد مورد وثوق خود، بايد ادبار ميليونی و حداکثری به احمدی نژاد را به حساب اقبال ميليونی اکثريت جامعه مسلمان ايران به اردوی به زعم ايشان «يزيد يان» و «عمرسعدهای» زمانه گذاشت!
همچنانکه همين خطای استراتژيک را به شکلی ديگر محمود احمدی نژاد مرتکب شد وقتی در رقابت انتخاباتی خود در مقابل تريبون ملی صدا و سيما همان کاری را کرد که ۲۸ سال پيش از وی، ابولحسن بنی صدر رئيس جمهور وقت مرتکب شد و صرفاً با لحاظ نفرت خود از آيت الله بهشتی و شهوت خود در تصاحب و تصرف بيشتر قدرت «ميتينگ ۱۴ اسفند سال ۵۹» در دانشگاه تهران را مبدل به روياروئی مستقيم خود با آيت الله بهشتی کرد.
روياروئی که بدليل فقدان حزم انديشی بنی صدر تا آن اندازه در بطن خود استعداد داشت تا با قفل شدن قهری همکاری بين قوه قضائيه و مجلس با رياست جمهوری، زمينه عزل رئيس جمهور را در کمتر از سه ماه فراهم کند.
اکنون نيز آقای احمدی نژاد نامدبرانه قرينه ای از وضعيت بنی صدر را برای جامعه ايران فراهم کرده که نتيجه انتخابات ۲۲ خرداد چه منجر به پيروزی و چه منجر به شکست ايشان شود، نهايتاً ايشان و به تبع کليت نظام بايد هزينه آن را بپردازند.

طبعاً پيروزی احمدی نژاد در انتخابات آغاز بحران در مملکتی است که رئيس جمهورش صراحتاً و سفيدچشمانه! رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام و رئيس مجلس خبرگان و بازرس ويژه رهبری را متهم به مافيائی ضد خود کرده و اکنون در مقام رئيس جمهور قانوناً بايد با ايشان همکاری کند. در عين حالی که غيرمستقيم قوه قضائيه کشور را نيز بدليل اهمال در برخورد با آن مافيائی ادعائی زير سوال برده.
اين در حالی است که با فضاسازی عاشورائی که عقبه مطبوعاتی ايشان از فضای انتخابات ساخته اند، طبعاً در صورت شکست احمدی نژاد نيز اکنون فضای سياسی کشور تا آن اندازه استعداد خواهد داشت تا بغض حاميان و پايگاه اجتماعی ايشان را با تلقی پيروزی يزديان بر حسينيان متراکم و آماده ترکاندن و به بحران کشاندن و به مهلکه انداختن مقدرات و منافع ملی کشور کند.

داريوش سجّادی
۱۸/خرداد/۸۸

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ سخنرانی محمدعلی رامين در نشست خبری مشهد ـ خبرگزاری INA
http://www.irannewsagency.com/news/index.php/1/3639.html

۲ـ سخنرانی حسين شريعتمداری در اصفهان ـ
http://www.noandish.com/com.php?id=27544