پاسخ به رئيس جمهور، داريوش سجادی

نامه دادخواهی روز پنج شنبه رئيس جمهور ايران به دبير کل سازمان ملل متحد و درخواست دفاع از حيثيت سازمان ملل از طريق اعاده حق تضييع شده خانم «مروه الشربينی» توسط «بان کی مون» در خوش بينانه ترين حالت می تواند مؤيد حس نوع دوستی و خيرانديشی محمود احمدی نژاد معنا شود.

طبعاً هيچ انسان سليم النفسی نمی تواند از قتل فجيع «مروه الشربينی» با آن شکل فجيع دل آزرده نشده باشد.

بانوی مُحجبه ای که صرفاً به اتهام تقیّد به حجاب به جفا و در اوج مظلوميت توسط قاتلی بقول رئيس جمهور ايران «نژادپرست افراطی» و در اوج شقاوت در صحن علنی دادگاهی در آلمان به شهادت رسيد.

اما جدای از لزوم و بداهت و ضرورت مجازات عامل يا عاملين اين جنايت، پرسش های رئيس جمهور ايران در نامه به دبير کل سازمان ملل نيز در نوع خود شگفت آور و بعضاً تناقض آميز است.

آقای رئيس جمهور در حالی وجدان بيدار جامعه جهانی را از طريق نامه خود به دبيرکل سازمان ملل به قضاوت طلبيده اند که «محمدعلی رامين» واضع نظريه نفی هولوکاست را در کنار خود دارند تا به اعتبار سالها اقامت شان در آلمان به رئيس جمهور گوشزد کنند: قاتل «مروه» يک نئو نازی ميراث دار از فاشيست های دهه چهل ميلادی بوده که اسلاف ايشان در مقياسی کلان تر همان کاری را که امروز در حق آن بانوی محترمه اعمال شد، پيشتر در حق جامعه يهوديان اروپا مرتکب شدند.

دعوا بر سر عدد جنايت در هولوکاست به کنار، اما همانقدر که امروز رئيس جمهور ايران به درستی اين حق را برای خود قائل است تا از کشته شدن مظلومانه تنها يک نفر بانوی مسلمان در آلمان به دست نئو نازی های فاشيست دلشکسته شده و از اين جنايت و ظلم آشکار التجا به سازمان ملل متحد ببرند بر همين قياس ايشان نبايد و نمی تواند اين حق را نيز برای افکار عمومی جامعه جهانی قائل نباشند تا از کشتار مظلومانه يهوديان توسط نازی های دهه چهل حال چه ۶ ميليون و چه ۶۰۰ نفر ابراز انزجار وبرائت نمايند؟

قطعاً اين بمعنای تائيد برخورداری حق ويژه جنايت کاران صهيونيست در غصب سرزمين مسلمانان در فلسطين و اخذ مجوز کشتار زنان و کودکان و مسلمانان بيگناه فلسطينی توسط صهيونيست های نژاد پرست نيست ونمی تواند باشد. اما گريزی از اين واقعيت نيز نمی توان داشت که شرط همدلی، يکدلی است.
يگانگی در معيارهای اخلاقی و قانونی، شرط مُبقيه و مُشدده در تضمين و تحقق عدالت است.

داريوش سجادی