حجتالاسلام جعفر شجونی: احمدینژاد بيشتر از هميشه خود را در معرض سئوال و انتقاد قرار داد، احمدینژاد ديگر اصولگرا نيست، ايلنا
- ای کاش رئيسجمهور منطق بيشتری به خرج میداد تا اين روزهای تلخ را تجربه نمیکرد
- ای کاش قدر موقعيتش را بيشتر میدانست تا به اين حد تخريب نمیشد.
ايلنا: عضو جامعه روحانيت مبارز گفت که مخالفت محمود احمدینژاد با طرح تفکيک جنسيتی دانشگاهها بار ديگر منتقدان اصولگرايش را به واکنش وا داشته است.
جعفر شجونی، عضو جامعه روحانيت مبارز در گفتو گو با خبرنگار ايلنا با تاکيد بر اينکه تفکيک جنسيتی لازم است، اعتقاد دارد که اظهارنظر احمدینژاد از دو حالت خارج نيست؛ يا تحت تاثير اطرافيان تغيير موضع داده يا از همان اول برای جلب حمايت اصولگرايان عقيدههای اصلیاش را پنهان میکرد.
گفتگوی ايلنا با جعفر شجونی در ذيل می آيد:
نامه احمدینژاد به وزير علوم در خصوص لغو تفکيک جنسيتی در دانشگاهها را چطور میبينيد؟
واقعا نمیدانيم چرا احمدینژاد هر روز با کار جديد خودش ار زير سئوال میبرد، انگار دوست دارد که همه عليه او حرف بزنند و او را در شرايطی ببينند که از آرمانهای امام (ره)فاصله گرفته است. يکی از غلط ترين کارهايی که يک رييس دولت در جمهوری اسلامی میتواند انجام بدهد، بیتوجهی به اصول اسلام است و بنده معتقدم اين نامه نشان داد که دولتیها برای رسيدن به هدفهای خود حاضر هستند تا دست به هر کاری بزنند. همه میدانند که همنشينی دختران و پسران به مانند کنار هم قرار گرفتن آب و آتش است و به همين دليل بايد جدا از هم باشند. واقعا متاسفم که احمدینژاد با نوشتن چنين نامهای خودش را بيشتر از هميشه در معرض سئوال و انتقاد قرار داد. اطمينان دارم که خودش هم میداند کارش اشکال دارد، اما بازهم نشان داد که نمیخواهد به دغدغههای اصولگرايان توجهی نشان بدهد.
چه هدفی را میتوان برای چنين رفتاری، آن هم از جانب نفر اول اصولگرای دولت تصور کرد؟
ديگر نمیتوان احمدی نژاد را به مانند گذشته اصولگرا دانست. کجا ديده شده که اصولگرايان نسبت به مبانی اسلام تا به اين حد بیقيد باشند و دست به چنين کارهايی بزنند. ای کاش او منطق بيشتری به خرج میداد تا اين روزهای تلخ را نه خودش تجربه میکرد و نه کشور را با بحرانهای ريز و درشت مواجه میکرد.
من جواب سئوالم را نگرفتم، چه هدفی را میتوان مسبب تحرکاتی دانست که دولت اصولگرا را با انتقادهای سرسخت اصولگرايان مواجه کرده است؟
اين سئوال شما سئوال دشواری است و نمیتوان پاسخ صحيحی به آن داد. با نگاهی به عملکرد آقايان به قدری ايراد و اشکال مشاهده میشود که موجب تعجب میشود. ای کاش احمدینژاد با درک درست موقعيت دولتش و همچنين با در نظر گرفتن اينکه با حمايت اصولگرايان به اين جايگاه رسيده است، رفتارهای بهتری از خود نشان میداد تا حالا هم او و هم جبهه اصولگرايی با اين همه سئوال و البته مشکل روبهرو نمیشد.
احمدینژاد چرا اينقدر تغيير کرد تا حاميانش به مخالفانش تبديل شوند؟
وقتی انسان حواسش را جمع نکند، شرايط زيادی پيدا میشود تا او را منحرف کنند. احمدینژاد بعد از اينکه وارد نهاد رياست جمهوری شد، خيلی از مسايل را فراموش کرد و فقط خودش را ديد و اطرافيانش را، آن هم اطرافيانی که گفتار و رفتارشان نشان میدهد که تحت هيچ شرايطی نمیتوانند ادعا کنند که چهرههايی خادم به کشور و مردم هستند.
پس اطرافيان را بايد دليل اصلی انتقادات اصولگرايان به احمدینژاد دانست.
حتما همينطور است. احمدینژاد دقيقا به مانند آيتالله منتظری فريب نزديکانش را خورد و حالا به جايی رسيده است که طرفدارانش را در کمترين حالت ممکن خود میبيند و در عوض همه به نوعی با او مخالفت میکنند و با هر بهانهای شروع به تخريب او میکنند. حالا شرايط طوری شده که احمدینژاد مانده است و عدهای منحرف و خطاکار که روز به روز او را غيرمنطقیتر میبيند. البته شايد از همان اول درباره عقيدههايش پنهان کاری میکرد تا از اين طريق بتواند حمايت اصولگرايان را به خود جلب کند و حالا که قدرت را تحت اختيار خود میبيند، ديگر نيازی احساس نمیکند که نظرات واقعياش را بازگو نکند. ای کاش او قدر موقعيتش را بيشتر میدانست تا هم خودش تا به اين حد تخريب نمیشد و هم اصولگرايان را با مشکلات فعلی مواجه نمیکرد. به هر حال مردم دولت او را دولتی میداند که با حمايت چهرههای اصولگرايی رای گرفته است.
تکليف چيست؟ انتقادات میتواند شرايط را مطلوب کند يا بايد روش ديگيری اتخاذ کرد؟
مقام معظم رهبری عقيده دارند که بايد در دو سال پايانی با دولت طوری رفتار کرد که هزينهها پايين بيايد. به همين دليل ترجيح اين است که به نوعی با دولت مدارا کرد تا بلکه در مدت باقيمانده کشور از آنی که در حال حاضر دچار آن شده است، بيشتر بحرانی نشود.
اين به معنای عقبنشينی از مواضع توسط منتقدان احمدینژاد نيست؟
اصلا چنين منظوری نداشتم. مگر میشود در قبال رفتارهايی که در چارچوب اصولگرايی و حتی در دايره دينی جايی ندارند، سکوت کرد. ما همچنان از احمدینژاد و ياران نزديک او که مورد توجه ويژهاش هستند، در صورت تکرار خطاها انتقاد خواهيم کرد تا بدانند که در نظام اسلامی هيچ کس حق ندارد به هر آنچه اعتقاد دارد، عمل کند. با اين حال به توصيه ولی فقيه سعی میکنيم تا جايی که امکان داشته باشد، از مخدوش شدن فضا جلوگيری کنيم.
اما احمدینژاد با سخنان خود در رابطه با اينکه هيچکس حق برخورد با دولتیها را ندارد نشان داد که همچنان بر مواضع خود پافشاری میکند.
آن رفتار با توجه به عملکردی که از او در اين چند وقت مشاهده کردهايم، قابل پيشبينی بود. البته قوه قضاييه جواب را داد و به نظر من متوجه شد که نمیتواند در امور ديگر دستگاهها دخالت کند. البته بنده اعتقاد دارم دستگاه قضا هم ايرادات زيادی دارد و به هيچ وجه نتوانسته است انتظارات جامعه اسلامی را برآورده کند.
میتوانيد به نمونهای اشاره کنيد؟
نقد قوه قضاييه آن هم پشت گوشی تلفن امکان پذير نيست. مساله به قدری مهم است که ترجيح میدهم در شريطی بهتری در اين باره صحبت کنم.
از اين بحث بگذريم. دولتیها میتوانند در انتخابات مجلس موفق شوند؟
اينکه ذهنيتی به وجود آيد که آنها میتوانند کرسیهايی از مجلس نهم را در اختيار خود ببيند، با توجه به حرف و حديثهايی که در خصوص دولتیها در جامعه مطرح است، بيشتر يک شوخی است تا احتمالی قوی.
اما فعاليتهای انتخاباتیشان نگرانیهای زيادی را در اصولگرايان به وجود آورده است.
اين حرف را قبول ندارم. انشاءالله مجلس نهم هم مجلسی اصولگرا خواهد بود تا مانند مجلس هفتم و هشتم به نظام و مردم خدمت کند.