***

سلام ِ ساحل ِ ما را به موج ها برسان
مرا ترانه سُرای ِ صدای دريا کن

***

اگر که زمزمه ی اين زمانه، زيبا نيست
زمانه را به تپش های تازه، زيبا کن

***

بيا ترانه ی تابان ِ صبح ِ پنجره را
سرود ِ رود ِ غم آلود ِ حنجره ها کن

***

که ِ گفته است که گم گشته است عاطفه ام؟
مرا ميان ِ غزل های ناب، پيدا کن

***

ببين طنين ِ صدای صميمی ِ ما را
دری برای صداهای تازه تر، وا کن

***

اگر به شاخه ی ما برف های بهمن ريخت
شکوفه های فروبسته را شکوفا کن

***

من از سُلاله ی دلبستگان ِ بارانم
به جان ِتشنه ی من ، جشن ِ آب برپا کن

***

شمال، از نفس ِ واژگان ِ من، سبز ست
تو رمزوُ راز ِ مراَ پيش برگ، اِفشا کن

***

شبانه، منتظر ِ آفتاب ِ صُحبدمم
برای من، سفر ِ نور را مُهیّا کن

***

سر ِ سپيده ی فردای ِ ما سلامت باد
سپيده را به غزل ، ميهمان ِ فردا کن

***

تمام ِ عاطفه ام عطر ِ عاشقانه گرفت
دل ِ متين ِ مرا ميزبان ِ رؤيا کن

***