حسين عليزاده: ادامه اين فعاليت‌ها برای هر دولتی کارنامه منفی است

روزنامه بهار ـ شرايط که دشوار می‌شود، ‌معمولا انسان‌ها واکنش‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهند، ‌يا خود را از شرايط سختی که به آن گرفتار شده‌اند، ‌رها می‌کنند و می‌روند يا دست از کار کشيده و سکوت می‌کنند ‌يا تصور می‌کنند که از اين لحظه وظيفه دشوارتری بر عهده آن‌هاست و بايد بيشتر از گذشته کار کنند.

«‌حسين عليزاده» در چند سال گذشته يکی از پرکارترين دوران حيات حرفه‌ای خود را از سر گذرانده که نتيجه‌ درخشانی نيز برای موسيقی ايران به بار آورده است. اگر از کنسرت «آن و آن»‌اش بگذريم که تور موسيقايی در چند شهرستان مختلف ايران برگزار کرده است، چند پروژه ديگر نيز اجرا کرده و کنسرت‌های متعددی در خارج از کشور برگزار کرده و حالا نيز قرار است به همراه «محمد معتمدی» و گروه «هم‌آوايان» در شهر گوتنبرگ سوئد به اجرای برنامه بپردازد. در اين برنامه که در سالن KonsertHuset برگزار می‌شود، مانند ديگر برنامه‌های اواخر عليزاده، پژمان حدادی به عنوان نوازنده تنبک و دايره حضور دارد و علاوه بر او بهنام سامانی، ديگر عضو گروه دستان، به همراه علی بوستان و سيامک جهانگيری به عنوان نوازنده حضور دارند. نکته جالب ‌اين است که نيما، پسر عليزاده، نيز رباب می‌نوازد.

اين همه برنامه‌های اين روزهای عليزاده نيست. او تا چندی ديگر آلبومی نيز منتشر می‌کند که در آن قصه‌های صمد بهرنگی به صورت موسيقايی اجرا شده است. در اين اثر تعدادی از قصه‌های صمد، با صدای خوانندگان هنرمندان تئاتر از پيام دهکردی گرفته تا مهدی پاکدل، الهام پاوه‌نژاد و فاطمه نقوی خوانده شده است.

اين‌ها البته بخشی از فعاليت‌های عليزاده است، ‌خودش می‌گويد ايده‌های بسيار زياد و انجام نشده‌ای در حوزه موسيقی و آهنگسازی دارد که اميدوار است بتواند به تدريج آنان را منتشر کند. از مشکلات احتمالی هم نمی‌ترسد: «اين شرايط هر چيز که نداشته باشد، يک فايده برای ما داشته اين‌که پوستمان را کلفت کرده است. هر لحظه احتمال می‌دهيم که کنسرت‌هايمان چند روز مانده به اجرا لغو شود يا آلبوم‌هايمان امکان انتشار پيدا نکنند. درباره مسائل فرهنگی در ايران برای درازمدت نمی‌توان فکر و برنامه‌ريزی کرد و اين بلاتکليفی همواره پيش‌روی موسيقی ما بوده است. اگر روند فعلی برای موسيقی هر دولتی ادامه يابد، کارنامه بسيار منفی برای اوست. زيرا تکليف اين هنر روشن نيست و اگر قرار است هنر حضور جدی داشته باشد، بايد به آن احترام گذاشت.»

اين در حالی است که حسين عليزاده در پاسخ به اين‌که موسيقی ايرانی تا چه اندازه قابليت تصوير کردن و همراهی با قصه‌ها را دارد، چنين می‌گويد:«شايد موسيقی ايرانی به شکل آکادميک نتواند با قصه‌ها و متن‌های نمايشی همراه شود، اما اين نوع موسيقی قابليت تبديل شدن دارد. من برای آن‌که بتوانم قصه‌های صمد را بر بال موسيقی سوار کنم، کافی است از قالب خود بيرون بيايم و با حس و حال صمد يکی شوم؛ حسی که اين‌بار نه به وسيله واژه که از طريق نت به مخاطب منتقل می‌شود.»

موسيقی عليزاده در اين برنامه بر ساده‌پردازی استوار است. به‌خصوص اين‌که امکانات زيادی نيز برای توليد آثاری از اين دست وجود ندارد و او ناگزير بوده که با حداقل‌ها اين آثار را خلق کند.

اين‌ها البته تمام آن چيزی نيست که در روزهای ملتهب مانده به انتخابات انجام می‌شود. گروه موسيقی سنتی نيما فريدونی در روز دوم تير ساعت ۱۹ با اجرای ۲۲ قطعه در برج آزادی به هنرنمايی می‌پردازد. سرپرست اين گروه محمدحسن بلالی و محمدرضا سام‌خانی خواننده گروه است. گروه موسيقی نغمه ايرانی گروه ديگری است که ساعت ۲۱ سوم تير ميهمان تالار وحدت خواهد بود و با سرپرستی و خوانندگی علی نمازی به اجرای ۱۳ قطعه می‌پردازد. تالار وحدت چهارم و پنجم تير نيز ميزبان گروه موسيقی تلفيقی آوای مهربانی است. اين گروه به سرپرستی سهيلا پورگرامی و خوانندگی مهرداد هويدا هر شب ساعت ۲۱ با اجرای ۱۴ قطعه پذيرای علاقه‌مندان است. پنجم و ششم تير جمعی از علاقه‌مندان به موسيقی کلاسيک کر در سالن رودکی برای شنيدن کارهای گروه موسيقی کلاسيک کر شهر تهران حضور پيدا می‌کنند. اين گروه به رهبری مهدی قاسمی و خوانندگی گروه کر هر شب ساعت ۲۱ اقدام به اجرای ۱۹ قطعه می‌کنند.

آخرين گروه جاز آرس‌نوا به سرپرستی آرمين قيطاسی و خوانندگی مهدی محمدی، ميثم مروستی و پوريا منوچهری در روزهای ۱۰ و ۱۱ تير ساعت ۲۱:۳۰ با اجرای ۳۲ قطعه، هر شب در تالار وحدت به اجرای برنامه خواهد پرداخت.