کمبود شديد داروهای حياتی بيماران قلبی

روزنامه قانون ـ گروه جامعه- تبعات تحريم‌ها و تصميمات سوء مديران در حوزه بهداشت و درمان همچنان ادامه دارد و پس از پديدار شدن مشکلات دارويی و درمانی بيماران خاص حال نوبت به بيماران قلبی رسيده که با دردهای تهيه دارو و درمان برای بيماری خود دست و پنجه نرم کنند.آنگونه که دبير انجمن آترواسکلروز ايران خبر داده است ، وضع داروهای حياتی بيماران قلبی در کشور، وخيم است و برخی از اين داروها مثل "وارفارين" در دسترس بيماران نيست.به گفته دکتر مسعود اسلامی‌، وارفارين حداقل دو ماه است که کمياب و گران شده است . داروهای مربوط به نامنظمی‌های شديد قلبی هم از جمله داروهايی است که در ۳ ماه گذشته کمياب شده و اغلب قابل تهيه نيست.دبير علمی‌کنگره سراسری قلب و عروق با اعلام اينکه قيمت داروهای بيماران قلبی تقريبا ۳برابر شده اما پوشش بيمه ای افزايش نيافته است، وی می‌گويد: قيمت داروی "پلاويکس" ۳برابر شده است و دستگاه "پيس ميکر" که برای ضربان قلب بيماران کاربرد حياتی دارد، از يک سال و نيم قبل به مدت ۳ ماه نداشتيم ولی در حال حاضر مشکلی برای تهيه آن وجود ندارد بلکه قيمت آن به ۲ تا ۳ برابر قيمت قبل رسيده است.پيس ميکر انواع متفاوت دارد که قيمت آن از ۴ ميليون تا ۵۵ ميليون تومان متفاوت است و بر حسب ضربان قلب بيمار، بايد نوع آن انتخاب شود.

دولت جديد به فکر باشد

دبير انجمن آترواسکلروز ايران در ادامه به مشکلات ناشی از کمبودهای دارويی و افزايش قيمت تجهيزات، وسايل و داروهای مورد استفاده در حوزه قلب و عروق اشاره کرد و گفت: اکنون قيمت استنت‌های قلبی به دو تا سه برابر افزايش پيدا کرده است. با‌وجود آن‌که مشکلی برای تامين استنت‌های قلبی در داخل کشور وجود ندارد. اما در زمينه برخی داروهای حياتی قلب با مشکل اساسی روبه‌رو هستيم. اسلامی‌در ادامه ضمن طرح اين انتقاد که با وجود افزايش دو تا سه برابری قيمت داروها، سقف پوشش بيمه‌ای افزايش پيدا نکرده است، عنوان می‌کند: ضربان‌سازها نيز که جنبه حياتی برای درمان بيماران مبتلا به قلبی و عروق هستند، افزايش شديد قيمت پيدا کرده‌اند. قيمت ضربان‌سازها از چهار تا پنج ميليون و تا ۵۵ ميليون تومان متغير است، اما بيماران معمولا نمی‌توانند نوع گران آن را تهيه کنند البته تفاوت قيمت اين ضربان‌سازها به کاربردی که دارند، بازمی‌گردد. وی از دولت جديد درخواست کرد تا ضمن کنترل جدی بازار دارويی و رفع کمبودها، بر اصلاح سيستم بيمه‌ای تمرکز جدی داشته باشد. به گفته دبير انجمن آترواسکلروز ايران، علم و توانمندی پزشکان ايرانی بالاست و مراکز درمانی ما به امکانات مناسب برای درمان بيماران مجهز هستند، اما متاسفانه بيماران ما نمی‌توانند به علت کمبود يا افزايش قابل توجه دارو از اين امکانات و توانمندی‌ها بهره‌مند شوند.

اختلال‌های درمانی، جبران شدنی نيست

اسلامی‌در ادامه در خصوص ضرورت‌ انجام آنژيوگرافی در درمان گرفتگی‌های قلبی، معتقد است: آنژيوگرافی يک روش تشخيصی است و هيچ‌گونه نقش درمانی ندارد. اينکه بعضا بيماری عنوان می‌کند پس از انجام آنژيوگرافی بهبود پيدا کرده است، درست نيست و اين حالت بيشتر به علت تلقين روانی به وجود آمده است. اگر تنگی رگ قلب بيش از ۷۰ درصد باشد و گرفتگی در جای مناسبی اتفاق افتاده باشد، می‌توان آن را با بالون‌ زدن برطرف کرد. در تمام مواردی که برای بيمار بالون زده می‌شود، استنت هم کار می‌گذارند. دبير انجمن آترواسکلروز ايران با بيان اينکه استفاده از استنت‌های قلبی در ايران سابقه ۱۵ ساله دارد، اظهارمی‌دارد: احتمال گرفتگی مجدد رگ پس از بالون زدن ۳۰ درصد است، اما احتمال بازگشت تنگی با کار گذاشتن استنت پس از بالون زدن به پنج درصد کاهش پيدا می‌کند. اگر تنگی‌های عروقی قلب متعدد باشد يا در مدخل ورودی رگ قرار گرفته باشد و گذاشتن استنت با عوارض بسياری برای بيمار همراه شود، در آنجا پزشک برای انجام عمل جراحی قلب بازاقدام می‌کند. وی درباره استنت‌های قلبی نيز خاطرنشان می‌کند: نسل اول استنت‌ها، استنت‌های غيردارويی بوده‌اند که در عرض ۶ ماه تا ۱۵ درصد دوباره باعث تنگ شدن عروق می‌شدند. نسل دوم، استنت‌های دارويی هستند که قيمت بالاتری هم دارند و تا ۶ ماه داروهايی ترشح می‌کنند که اجازه بسته شدن رگ‌ها را نمی‌دهد. درواقع استنت‌ها همانند يک داربست در جدار رگ عمل می‌کنند. اما استنت‌های نسل جديد قابل جذب هستند و به تدريج و پس از طی يک مدت شش ماهه جذب جداره‌ها می‌شوند. در اين مدت رگ فرصت پيدا می‌کند خود را بازسازی کند. البته با ورود اين نوع فنرها، نمی‌توان گفت استنت‌های قبلی کارا و موثر نيستند بلکه اين استنت‌ها يا فنرهای قابل جذب نيز در موارد خاصی کار گذاشته می‌شوند و پزشک است که درباره نوع استنت مناسب برای بيمار تصميم می‌گيرد.