کوه سپید - به یاد نوید افکاری، مهران رفیعی

رعد می کوبد بر سرِ کوهِ سپید

باد می دزد نشاط از شاخ بید

در شکافی کلبه ای دارد قرار

گِرد آن خرمنگه و تاک و انار

گاو زردی می چرد روی چمن

بویِ پونه پر کند کوه و دمن

دل شکسته می کشد دستی به سر

در سرش نقشی از آن بند و پسر

می رسد پیکی ز کوی لاله ها

همرهش آوایِ نی با ناله ها

مرد چوپان می کند بر او نگاه

نغمه های نای ودل پر درد و آه

بر زبانش لعنتی بر هر پلید

در دو دستش نامه و عکس نوید

ناگهان لرزد تن کوه ِ خموش

آن ندا و این نوید اندر خروش

رای دهید

مطلب قبلی...

مطلب بعدی...