ایران آبستن تحولات بسیار گسترده ایست. عقربه‌های ساعتِ تغییر با چنان شتاب و عجله و سرعتی سرسام آور به جلو می‌روند که حاکمانِ حکومت ننگین جمهوری اسلامی را به حیرت وا داشته است که چگونه این دختران و زنان و جوانان ایران عزم خود را جذب کرده‌اند و برای باز پس گرفتن ایران و با حرکتی منسجم بسوی آزادی ایران لحظه‌ای درنگ را جایز نمی‌شمارند.
این زنان و جوانانی که می‌خواهند «ایران رو پس بگیرند» کیستند؟
بر اساس آمارهای نه چندان دقیق رژیم، این مجموعه که از یازده سال تا حدود چهل سال دارند و در اوج نوجوانی و جوانی هستند حدود ۳۰ میلیون نفر و بعبارتی از هر سه نفر جمعیت یک نفرِشان در این گروه سنی قرار گرفته است. مجموعه‌ای که تلاش دارد حتا با در دست گرفتن بزرگترین سرمایه زندگیش که «جانِ» پُر ارزشش است تا سرنگونی این رژیم جنایتکار و غارتگر از پای ننشیند و با «زن، زندگی آزادی»، اقتدار زن، آرزوی آزادی ۱۰۰ ساله و معنا و مفهوم زندگی را به مردم ایران بازگرداند.
این مجموعه فرزندان و خواهران و برادران فعالان جنبشِ دانشجوئی در سال ۱۳۷۸ هستند که امروز با ناامیدی و سرخوردگی از اصلاح طلبان به پا خواسته‌اند که تجربه‌های خود را در اختیار نسل‌های زن، زندگی آزادی بگذارند و به گفته بهاره هدایت که یکی از فعالان دوران فریب و نیرنگ خاتمی و بهمراه مجید توکلی‌ها، ضیا نبوی‌ها و...، امروز با شجاعت و شهامت ضمن اعلامِ اشتباهاتشان می‌گویند اصلاحات مُرده است، انقلاب ناگزیر و سرنگونی این نظام حتمی است و این همان تجربه ایست که پشتوانه زن، زندگی آزادی شده است.
فرزند افسردگی و ناامیدی دوران خاتمی، امید و سرزندگی و شادیِ امروزِ این نسل است که زن، زندگی آزادی را شکوفا کرده است.
جنبش زن، زندگی آزادی تاکنون هزینه‌های سختی را متحمل شده است از سرکوب و خشونت، مسمومیت‌ها، کشتارها و اعدام‌ها، خودکشی‌های پس از زندان و نقص عضوها تا آخرینش که قتل جواد روحی در زندان بوده است. امروز و در سالروزِ زن، زندگی آزادی و به رغم هزینه‌های بسیار سنگین این حکومت ناکارآمد که زنان و جوانان ایران بدان ناآگاه نیستند، همچنان برای از میان برداشتن این حکومت از هیچ تلاشی فروگذار نخواهند کرد.
دختران و زنان و جوانان ایران که عزم خود را برای سرنگونی این حکومت و باز پس گیری ایران جزم کرده‌اند از همه ایرانیان می‌خواهند در به ثمر رساندن این رهائی وبرابری و آزادی که خواست تمامی ایرانیان است همراه و همگام و پشتیبان باشند دختران و زنان ما از جوانان ایران نه حمایت که همبستگی طلب می‌کنند.
اگر امروز اعتراض‌های خیابانی کمتر شده است، فکر نکنیم که آنها تسلیم سرکوب، خشونت، قانون و قانون گذاران شده‌اند. باور کنیم که هر یک روسری که از سر هر یک از دختران و زنان ما برداشته میشود سمبل جماعتی کثیر از زنان و دختران آزاده ایست که شجاعانه، جان در دست، در کف خیابان قهرمان آزادی شده‌اند.
آخرین لحظه تاریکی حلول روشنائی و خورشید است و امید‌های همه ما برای لحظه‌های رهائی روشن و پا برجا.
ایران فرزندانش را صدا کرده است، پاسخگویش باشیم.
حسین لاجوردی
